A dereita grega encamíñase cara á maioría absoluta na segunda volta

A diferenza dos comicios do 21 de maio, as eleccións parlamentarias deste domingo en Grecia xa non estarán marcadas polo accidente ferroviario que deixou 57 mortes a finais de febreiro, pola situación económica nun dos Estados cunha maior taxa de desemprego na Unión Europea (UE) nin polas escoitas ilegais a persoeiros da política, o xornalismo ou o Exército, senón polo naufraxio do buque ateigado de persoas migrantes no mar Xónico, no que terían falecido máis de 500 afogadas, incluídas ducias de crianzas. O debate no país sobre a traxedia orbita arredor da actuación da Garda Costeira grega, que desprazou unha patrulleira á embarcación, que se dirixía a Italia, horas antes do afundimento, e recibiu críticas por non proceder a unha operación de rescate perante a situación límite. Así e todo, testemuños das persoas rescatadas apuntan que o naufraxio se produciu cando a Garda Costeira trataba de remolcar a embarcación, algo que Atenas nega. Aínda que a campaña foi paralizada temporalmente e milleiros de persoas saíron á rúa a manifestarse tras o impacto que o naufraxio xerou a nivel social, para reclamar fronteiras abertas para as persoas refuxiadas, o director de investigación da empresa demoscópica Kapa Research, Alexis Rutzunis, adianta que non terá un impacto significativo á hora de mudar a intención de voto. Precisamente, o endurecemento da política migratoria foi un dos eixos do Goberno de Kyriakos Mitsotakis entre 2019 e maio de 2023, co fechamento de centros de acollida, coa construción dun muro na fronteira terrestre con Turquía ou co reforzo do control dos lindes, todo isto entre múltiples denuncias de organizacións en defensa dos dereitos humanos por expulsións ilegais e trato inhumano aos migrantes. Amais da externalización da xestión migratoria da UE a Turquía ou Libia para frear as migracións a Europa, é o maior control nas fronteiras gregas o que está a provocar intentos de viaxes marítimas cada vez máis longas cara a Italia. Porén, Mitsotakis viuse beneficiado polo vínculo crecente na sociedade entre as migracións e “as relacións greco-turcas e a seguridade nacional”, explica Rutzunis. A media das enquisas difundidas desde as votacións do 21 de maio ofrece un panorama moi similar após uns primeiros comicios nos que a conservadora Nova Democracia de Mitsotakis quedou con 146 escanos e a progresista Syriza ficou con 71, por diante do Movemento Socialista Panhelénico (Pasok), que acabou con 41 asentos, do Partido Comunista, con 26, e da extrema dereita de Solución Grega, con 16. Os traballos demoscópicos apenas prevén unha lixeira baixada da extrema dereita e do Pasok, cun pequeno incremento da intención de voto para Syriza. A pesar disto, a entrada en vigor dunha nova lei electoral aprobada xa baixo un Executivo conservador permitirá a Nova Democracia obter a maioría absoluta se supera 39% dos votos, polo que o 40,79% que alcanzou en maio sería suficiente. O 21 de maio aplicouse un modelo proporcional promulgado no mandato de Alexis Tsipras (Syriza) como primeiro ministro entre 2015 e 2019, cargo que tratará de recuperar mañá após cuestionar que para Mitsotakis salvar vidas humanas non é unha “prioridade absoluta”. Eleccións en Guatemala Tamén o domingo están programados comicios en Guatemala, mais neste caso eleccións xerais para escoller a persoa que ocupará durante catro anos a Presidencia, 340 Alcaldías, 160 lexisladoras e lexisladores e 20 representantes no Parlamento Centroamericano. Máis alá das candidaturas presentadas, a votación vén determinada polas catro candidaturas presidenciais excluídas en procesos xudiciais que foron cuestionados por entidades de dereitos humanos por arbitrarios, e criticados pola UE ou a Organización dos Estados Americanos. Entre as propostas electorais ás que non se permitiu concorrer, dúas eran especialmente incómodas para as elites do país, sobre todo Thelma Cabrera, líder do Movemento para a Liberación dos Pobos e a principal dirixente progresista e indíxena do país, e que se fixera con máis de 10% dos sufraxios hai catro anos. O outro, o conservador Carlos Pineda, non procede dos círculos políticos tradicionais e viu impulsada a súa campaña por medio das redes sociais. A súa participación foi vetada pola Xustiza a finais de maio cando ocupaba a primeira praza nas enquisas. Esta situación, após denunciar unha integrante do Tribunal Supremo Electoral subornos do Goberno do conservador Alejandro Giammattei para influír nos comicios, amosa a deterioración das institucións no medio dun autoritarismo cada vez maior, detalla a oposición. Neste sentido, ducias de funcionarios anticorrupción exiliáronse nos últimos anos, en paralelo á fuxida e ao ingreso en prisión de múltiples xornalistas. Deste modo, a “campaña converteuse nunha contenda entre tres candidatos que se considera que poden ofrecer certa continuidade co statu quo”, sostén The New York Times, despois de que até tres ex gobernantes foran arrestados por corrupción. Estas tres candidaturas defenden tamén aplicar medidas semellantes ás do presidente Nayib Bukele no Salvador no eido da seguridade, caracterizadas pola forte militarización e que deixaron milleiros de denuncias de violacións aos dereitos humanos. A última enquisa para as presidenciais -nas que se ningunha candidatura supera 50% dos sufraxios haberá unha segunda volta entre as dúas máis votadas o 20 de agosto-, publicada a quinta feira por Prensa Libre, sitúa a ex primeira dama Sandra Torres á cabeza, con 21,3% de intención de voto. Torres definiuse de “centro” nestes comicios. Por detrás está o conservador Edmond Mulet, con 13,4%, mentres que Zury Ríos, postulante da extrema dereita, lograría 9,1%. Ríos é filla de José Efraín Ríos Montt, ditador entre 1982 e 1983. Á vez, o voto nulo, defendido por Cabrera para denunciar a “fraude” nestas votacións, alcanza 13,5%. Maada Bio busca un segundo mandato O presidente de Serra Leoa, o conservador Julius Maada Bio, do Partido Popular, trata de revalidar o cargo nas eleccións xerais de hoxe, entre críticas polo aumento do custo da vida e pola crise económica. O seu principal opoñente é Samura Kamara, do progresista Congreso de Todos os Pobos, que intentará por segunda ocasión facerse coa Presidencia tras quedar a menos de catro puntos de Maada en 2018. Este é o quinto proceso electoral no país desde a fin da guerra civil en 2002, e amais do presidente escollerase o novo Parlamento e consellos locais.