O complexo militar industrial dos EUA

O complexo militar industrial capturou o poder fiscal dos Estados Unidos desde os anos 50 do século pasado. Por iso é polo que o imperio estadounidense está sempre en guerras. E se non as hai, invéntaas. É unha maquinaria de guerra, unha fusión entre o sector público, vía Departamento de Defensa, e o sector privado, vía compañías transnacionais, indispensábel para que sete compañías militares estadounidenses metan no peto trillóns de dólares do fisco estadounidense. O propio presidente conservador e republicano, o xeneral Eisenhower, fundador do complexo militar industrial, xa anunciaba a principios dos anos 60 os perigos deste sistema para a democracia e para a vida no planeta terra. Se as guerras do complexo militar industrial matan, amputan corpos e desprazan dos seus fogares a millóns de seres humanos, non ten interese porque o importante para eles son os centos de miles de millóns de dólares que xeran en ganancia neta anualmente. Aquí vese a decadencia ética e moral do imperio e o mundo unipolar que devora millóns de vidas humanas sacrificadas ao falso deus fetiche: o capital. O negocio das armas A OTAN é o brazo militar do criminal complexo militar industrial estadounidense no mundo. Todos os membros da OTAN están obrigados a comprarlle armas ás industrias estadounidenses e a apoiar as guerras imperiais. Desde o comezo da guerra en Ucraína, os membros da OTAN están obrigados a investir 2% do orzamento nacional na compra de armas ao complexo militar industrial dos EUA. O negocio da guerra é redondo. Priorizar as ganancias e non a vida dos seres humanos. A OTAN, dirixida por Estados Unidos, é o aparello militar que manufactura guerras para estas compañías. Vimos en Ucraína o xenocidio de centos de miles de ucraínos de orixe rusa desde o 2014 a mans do réxime neonazi de Kíiv, cuxo obxectivo é exterminar rusos. Más recentemente, vimos o xenocidio israelí contra o pobo palestino en Gaza. Ambos os xenocidios son financiados, promovidos e apoiados polos otanistas e exercido con armas do complexo militar industrial dos EUA. O negocio da venda de armas é un dos máis lucrativos do sistema capitalista mundial. As elites neocoloniais europeas responden máis aos intereses económicos e militares imperiais que aos intereses dos seus pobos. O réxime imperial dos EUA xunto cos seus aliados otanistas europeos está a chegar aos seus últimos suspiros. Parece non ter fin, pero terá un final catastrófico máis cedo que tarde porque o estado imperial está crebado cunha débeda de 34 trillóns de dólares. E o dólar ten data de caducidade coa desdolarización acelerada dos mercados mundiais grazas ao ascenso do mundo multipolar dirixido por China e unha crise moral ante tanto masacre e xenocidios retransmitidos en vivo e a toda cor polos medios sociais. Cando a crise da débeda, a caída do dólar e a decadencia moral se imbriquen, non vai haber ninguén nin nada que os salve. Virá un colapso económico e civilizatorio a escala planetaria que nos afectará a todos co epicentro do terremoto nos Estados Unidos. Colapso inminente Este colapso predino os grandes analistas de Wall Street. O debate non é se sucederá, senón cando. Algúns sitúano nalgún momento deste 2024, outros en 2025 e uns poucos en 2026. A maioría ven esta catástrofe como algo inminente. A resposta dos EUA a esa crise que nos vén enriba será unha guerra civil que implosionará e enterrará o imperio para sempre. O gran perigo en momentos coma este é que, como consecuencia da decadencia e caída imperial, un tolo destes que ocupan a cadeira presidencial na Casa Branca diga "caerá o imperio, pero levaremos toda a humanidade connosco" e proceda a apertar o botón voando o mundo en pedazos. Estamos obrigados a loitar por un desenlace menos catastrófico e máis esperanzador. Para iso temos que tomar en serio o proxecto xeopolítico e xeoeconómico en ascenso que é o mundo multipolar. Lamentabelmente, Europa está no lugar equivocado da historia. A súa arrogancia, o seu racismo supremacista branco, a súa mentalidade imperial e colonial, a súa alianza sen soberanía e subordinación dependente dos intereses do imperio estadounidense e o seu destrutivo complexo militar industrial, non lle permite abrirse á alianza pacífica, comercial e esperanzadora do mundo multipolar. O mundo unipolar é o pasado que cae, o mundo multipolar é o futuro en ascenso. A esperanza para evitar afundirse coa caída imperial está nunha loita dos pobos europeos pola súa soberanía contra as elites neocoloniais europeas vendidas ao gran capital e ao complexo militarindustrial do imperio estadounidense. O mundo multipolar está aí á espera de que estes pobos alcancen plena soberanía anti-imperialista e poidan relacionarse co resto do mundo en paz.