Pobreza, mulleres e economía

ONU Mulleres e o Departa-mento de Asuntos Económicos e Sociais deste organismo inter-nacional veñen de elaborar un informe baixo o título Progreso nos Obxectivos de Desenvolve-mento Sostíbel: O Panorama de Xénero 2023, que prognos-tica que o cambio climático pode abocar á pobreza a 158,3 millóns de mulleres e nenas máis. Isto leva o organismo internacional a considerar que, no ano 2030, unha de cada catro mulleres e nenas carecerá de comida abon-do e que 340 millóns subsistirán na extrema pobreza. O informe advirte que a fenda de xénero laboral e de ingresos segue sendo moi alta, xa que só o 61% das mulleres en idade de traballar están no mercado labo-ral fronte ao 90% dos homes e que, por cada dólar que gañan os homes, as mulleres acadan pouco máis da metade. Xunto a isto cha-ma a atención a situación das mu-lleres maiores, que sofren máis altas taxas de pobreza e violencia que os homes da súa mesma ida-de. Por iso conclúe que, de cara a 2030, o camiño cara á igualdade está "lonxe" de acadarse. Segundo os datos de condicións de vida da UE, publicados por Eu-rostat, na rica, moderna e avanza-da Europa, 95,3 millóns de per-soas estaban en risco de pobreza e exclusión social en 2022. Un estudo no que o Estado español ocupa o deshonroso cuarto pos-to, con tan só Romanía, Bulgaria e Grecia por diante, e no que tamén se salienta que son as mulleres as que están en peores condicións. Traballadoras e pobres No informe sobre Situación la-boral das mulleres en Galiza no ano 2022, elaborado polo Gabine-te Técnico de Economía da CIG, sinálase que os ingresos brutos anuais do 20,7% das asalariadas –103.463 mulleres!– foron infe-riores aos 2.946 euros, mais in-cídese en que un 42,4% do total de asalariadas terían ingresado me-nos de 10.185 euros brutos anuais. As pensionistas galegas in-gresan unha pensión media de 757,05 euros, mentres que a dos homes é de 1.148,28, o que sitúa a fenda de xénero das pensións no 34,1%. Peor están as mulleres que perciben prestacións non contributivas, que son o 65,6% do total de pensionistas. Quere isto dicir que unha pre-ocupante porcentaxe de galegas estarían na pobreza ou en risco de exclusión social en Galiza. E quere dicir tamén que, lonxe de avanzar en equidade social e igualdade de xénero, as diferen-zas enquístanse. A secretaría das Mulleres da CIG atribúe esta fenda ás tamén salientábeis diferenzas de in-gresos que padecen as mulleres na súa vida laboral. Un período no que se incumpre de forma sistemática a máxima de que a igual traballo, igual salario. Mais tamén aos maiores índices de parcialidade, temporalidade, contratos fixos descontinuos e a que as mulleres fan máis uso dos dereitos de conciliación. Dáse a circunstancia de que nos salarios por convenio en sectores feminizados e masculinizados xa se reflicte esa fenda. Se na cate-goría de Oficiais do convenio da Industria Téxtil as traballadoras gañan 13.700,04 euros/ano, na mesma categoría, no convenio da Industria Química o salario é de 21.312,96 euros/ano, o que dá nunha fenda de xénero do 36%. No convenio de Salóns de Peita-do, unha Oficial de segunda gaña 14.127,96 euros/ano. Porén, na mesma categoría, no convenio de Carpintaría de Lugo, o salario é de 20.214,32 euros/ano, unha fenda de xénero do 30%. Nin sequera un maior nivel de estudos palía esas diferenzas: no convenio de Despachos de Pontevedra o con-venio contempla un salario bruto de 16.181,92 euros/ano para titu-ladas superiores. Na mesma pro-vincia, pero na Construción, un titulado superior cobra 29.454,39 euros/ano, o que dá nunha escan-dalosa fenda salarial do 45%. Capitalismo feroz As cifras son abondo elocuentes. O capitalismo instalado a nivel mun-dial en gobernos e organismos internacionais atribúe ao cambio climático, guerras e catástrofes na-turais a pobreza campante, que se ceba especialmente nas mulleres, cando, agás no caso das catástro-fes naturais, é o propio capitalismo quen provoca estes fenómenos. Ese mesmo capitalismo preci-sa dun continxente de persoas indefensas, pobres e á beira da exclusión social, mais tamén de países enteiros nesta situación, para podelos explotar sen con-templacións. A clase traballa-dora no seu conxunto ve como empeoran ano tras ano as súas condicións de vida, mentres que o número de millonarios medrou en máis dun 15% no Estado es-pañol, desde a pandemia. A isto colaboran indecentemen-te as medidas presentadas por Christine Lagarde para conter a inflación, golpeando duramente a maioría social e, sobre todo, as mulleres, que cada día teñen máis dificultade para acceder a produtos básicos ou pagar a súa vivenda, mentres se enriquece quen especula cos prezos destes produtos. Así que non, non vai vir do capitalismo nin a equidade social, nin a igualdade de xénero. A loita de clases persiste e, como ben dixo Warren Buffett, estana gañando os ricos