-Esta quinta feira día 15, hai unha nova xornada de mobilizacións de persoas xubiladas e pensionistas, convocada pola CIG, e que se vén sumar ás desenvolvidas ao longo de todos estes meses, tanto polo sindicato como por outras organizacións ou mesmo plataformas. Semella que os pensionistas estades dispostos a non dar tregua…
-Desde o poder queren acabar co modelo público de pensións. Temos claro que a loita ten que ser dura e persistente para poder evitar isto e conseguir os nosos obxectivos, que son tamén os da xente nova. A nosa loita é tamén a súa loita [a da mocidade] porque o futuro que lles espera estase batallando agora en loitas como esta.
-Cales son esas demandas que unen e sacan á rúa a miles e miles de pensionistas e xubilados semanas tras semana?
-Que as pensións máis baixas sexan como o salario mínimo. A pensión mínima anda nos 600 euros e hai moita xente en Galiza que con esa pensión ten que subsistir e esa cantidade non permite unha vida digna. Outra demanda concreta é que a pensión se revalorice na mesma medida que aumentan os prezos, que o IPC.
Pero non debemos perder de vista as reformas do 2011 e 2013, que permitiron a ampliación da xubilación dos 65 aos 67 anos; que as pensións non aumenten conforme ao IPC, senón cun índice que ten a ver coa esperanza de vida e que comezará a aplicarse en 2019. Iso vai traer consigo que as pensións se reduzan.
-A que atribúes que as mobilizacións fosen tan masivas nestas semanas, non só en Galiza, tamén en todo o Estado?
-Ao incremento de 0,25% que anunciou o goberno. É un empobrecemento. Antes os pensionistas non tiñamos que pagar polas medicinas, agora si. Suprimíronse 450 medicamentos do catálogo público e hai que pagar por elas, e aí hai medicamentos que son de uso habitual nesta franxa de idade e que agora hai que pagar a 100%. Subiron gastos de enerxía eléctrica, o custo da alimentación, impostos como o IVE… Iso todo trae consigo que as pensións que se cobran teñan cada vez menos pode adquisitivo.
A nosa loita, a dos pensionistas, é tamén a loita da xente nova
-Cal é a situación dun pensionista ou xubilado galego actualmente?
-Un pensionista medio vén cobrando 730 euros ao mes. E con iso moitos non teñen que vivir só eles, senón tamén familiares que están no paro ou axudar a outros con salarios precarios… Hai moitos pensionistas en Galiza, nomeadamente mulleres, que son pobres e digo pobres no sentido real da palabra.
-Que pensas cando escoitas estas mensaxes, máis ou menos explícitas, de que o actual sistema público de pensións é insostíbel e hai que reformalo?
-Levan con iso desde os anos 90, non é algo tan recente. Desde a queda do bloque da URSS o sistema capitalista avanzou máis cara ao neoliberalismo, aplicando aínda máis aquelas políticas de Ronald Reagan e Margaret Thatcher nos 80 [presidentes de EUA e Reino Unido, respectivamente] e que procuraban a desaparición do estado de benestar.
Co neoliberalismo puntos importantes deste modelo de benestar, como a educación, a sanidade, van minguando, apostando na educación privada e na sanidade privada. E nas pensións, exactamente igual. Por iso queren introducir aquí, como fan noutros países europeos, plans de pensións privados, que son un negocio para bancos e aseguradores.
-Está a falar de intereses moi fortes
-Hainos. Nos anos do ‘boom’ económico os bancos enriquecérense dunha forma un tanto irreal coa construción; agora queren procurar algo máis seguro, como son os plans de aforros e os plans de pensións. E o actual poder político tamén está nesa liña, recomendando e favorecendo plans de pensión privados.
Mais tal e como está o mercado laboral hoxe en día os traballadores non teñen capacidade para aforrar, para poder facer un plan de aforro. Por iso esa aposta nos plans privados é tamén inviábel. Hai estudos que indican que nunha unidade familiar non pode haber aforro con menos de 35.000 euros anuais.
