A Administración como problema

Nos últimos tempos incrementouse dunha forma moi importante o descontento xeral, e en particular no agro, por unhas políticas públicas que están a supor un incremento nunca visto de trabas e de burocracia inútil, entre as que ocupa un lugar destacado o proceso de dixitalización, tal e como se está a levar adiante. A finais deste ano 2024 esixirásenos de modo obrigatorio un caderno dixital a aqueles proxectos que teñamos máis de 0,1 hectáreas de invernadoiro, máis de cinco hectáreas de regadío ou en secaño, á maioría das de máis de 30 hectáreas; e para o 2025 ao resto de granxas. A xente labrega teremos que realizar un plan de fertilización e gran parte dos proxectos agrarios ou gandeiros verémonos obrigados a dispor e pagar un asesor ou asesora en fertilización. Aínda que na Xunta pareza que isto non vai con eles e o señor conselleiro se dedique estes días a inauguracións tan curiosas como as I Olimpiadas Rurais de Galicia en Friol, con disciplinas como o "tiro de adoquín" ou xogos como "a carretilla, a cadeira da raíña ou o salto á comba"; dende o día 1 de xaneiro, a maioría das granxas de máis de 20 vacas xa teriamos que cumprir o que se esixe no Sistema Integral de Xestión de Explotacións (SIGE). Plans e máis plans O 29 de xuño de 2024 todas as granxas, con 1 ou 100 animais, teriamos que ter un plan de xestión de estercos e xurros, e o 1 de xuño de 2024 a maior parte teremos que ter outro plan, neste caso de redución de emisións de gases de efecto invernadoiro. Para isto, segundo o RD de Ordenación de Bovinos, teremos que incluír unha medida que afecte a alimentación e a dieta dos animais, unha que teña que ver coas instalacións de aloxamento e outra que afecte o almacenamento do xurro. Menos as granxas de autoconsumo e as pequenas, que en vacún son as de menos de 5 vacas e en ovellas ou cabras as de menos de 20, o resto terá que contar, a maiores dos servizos veterinarios actuais, con un veterinario de explotación, que elabore un plan sanitario integral, e no 2027 deberá dispor tamén de papeis que acrediten un plan de benestar animal. Os grandes cebadeiros son os responsables do aumento de gases de efecto invernadoiro, mais non van ter problema coas novas esixencias O veterinario de explotación privado pagado pola granxa debe deseñar, redactar e supervisar o plan sanitario integral, que incluirá medidas en relación ao acceso de persoas, de vehículos, doutros animais alleos á explotación (un paxaro, por exemplo), medidas relativas ao subministro de auga, á mostraxe habitual fronte a enfermidades, a un plan de vacinación, a un plan de uso de antimicrobianos, ao plan sanitario da asociación de defensa sanitaria (ADSG) correspondente, denunciar calquera cuestión que afecte ao benestar animal... isto é máis burocracia, custos e ir dando pasos para privatizar parte das funcións que ata o momento realizaban os servizos veterinarios oficiais públicos. Nos despachos do Ministerio e da Xunta de Galicia as granxas de pequeno e mediano tamaño familiar, maioritarias en Galicia, non existen e, se as consideran, só é para poñerlles cada vez máis dificultades e trabas. Hai que dicir alto e claro que os grandes cebadeiros de animais, especialmente de porcino, son os verdadeiros responsables do incremento de gases de efecto invernadoiro, pero eses precisamente non van ser os que teñan ningún problema con estas novas esixencias, pois con presentar un contrato de entrega das grandes cantidades de xurros que producen a plantas de tratamento, financiadas co diñeiro público, poderán seguir aumentando a súa dimensión e as súas emisións contaminantes. Exterminio Semella que a administración deixou de ser servizo público para converterse nunha ferramenta de exterminio da pequena e mediana agricultura. As granxas contamos cos servizos veterinarios que precisamos para coidar os nosos animais, pero agora o seu traballo fundamental vai ser xustificar todo este papelame. Recentemente a propia Consellería denunciaba a dificultade de encontrar veterinarios, por exemplo para a vacinación da lingua azul; e é precisamente neste contexto no que se nos esixe ao sector que contemos con eses servizos adicionais. Na actualidade calquera tratamento farmacolóxico ten xa que ser receitado por un facultativo veterinario, polo que toda esta "nova burrocracia" non engade nada en termos nin de coidado dos animais nin de seguridade alimentaria. A media da idade das persoas labregas en Galicia é bastante elevada e nos próximos anos vai seguir o peche continuado de proxectos agrarios e gandeiros e, con todo isto, a verdade é que resulta difícil que a xente nova aposte por incorporarse e seguir realizando un labor imprescindible, como é producir os alimentos que a sociedade precisa.