Coordinado por Aránzazu Pérez e Lucía Romaní, o libro ten como subtítulo Canles alternativas de creación contemporánea. Nel recóllense, redactados polos propios participantes e axentes, unha ducia de proxectos e utopías culturais activas na Galiza de hoxe. Do centro cultural, especializado en músicas contemporáneas, Liceo Mutante de Pontevedra, ao propio territorio editorial de Axóuxere, arriscado e singular. Da sala Artística Vigo de teatro e danza á cooperativa de arquitectos Hábitat Social.
“A independencia na xestión das iniciativas e a promoción de estruturas de traballo horizontais de tipo colaborativo emerxen como trazos significativos para caracterízar esas canles alternativas”, indican Miguel Anxo Rodríguez e Federico Silvestre no ensaio Autoxestión, ilusión e precariedade, que funciona como limiar da obra. O mundo que amosa Im-pulsos creativos tan algo, ao cabo, de utopía en acto.
“Non utopías como un inventar mundos avanzados e imposibles a partir da obsesión tecnolóxica”, engaden os prologuistas, “senón como traballao da imaxinación a partir dunha crítica do presente”. Esa forza utópica é a que explica ideas como o colectivo Alg-a, laboratorio de músicas e sons excéntricos inaugurado en 2003, ao que se refire Roi Fernández no texto Saín da panadería e a topeime cun acelerador de creatículas.
O limiar de Im-pulsos creativos atina a resumir o espírito da compilación de textos e o que a lectora pode extraer dela: “Enxergamos que, ao longo de máis de 40 anosm unha serie de accións artísticas precarias pero ilusionantes constituíron unha realidade cultural paralela, que acompañou na sombra a programación cultural que contaba con respaldo institucional [...] unha historia cultural políédrica, afastada dos discursos únicos, e fértil en experiencias”.
