María e Martxelo, este ano que empeza imos ter moito traballo. A parte dos imprevistos, espérannos moitas eleccións e unhas decisións xudiciais europeas sobre os exiliados que terán moita importancia. Antes de marzo saberemos, por exemplo, se o presidente Puigdemont recupera a súa inmunidade parlamentaria, cousa que será decisiva se ocorre para regresar en liberdade e sen dobregarse ante o goberno español.
As eleccións andorranas son fundamentais porque este ano tense que fechar o acordo de asociación coa Unión Europea, que cambiará completamente o país
Polo que respecta ás eleccións, hai catro que terán toda a nosa atención. En primeiro lugar as lexislativas andorranas, que serán antes do verán. Son fundamentais porque este ano tense que fechar o acordo de asociación coa Unión Europea, que cambiará completamente o país. Demòcrates, o partido do actual xefe de goberno Xavier Espot, terá que forman coalición con alguén e é particularmente interesante a posibilidade de que o faga co novo partido Concòrdia, un grupo nacionalista, cuxa característica principal é que son xente nova.
Despois, no mes de maio terán lugar as municipais, pero tamén no noso caso as eleccións valencianas e das Illas e as dos consellos de cada illa. As eleccións valencianas e das illas serán moi disputadas, entre o bloque de progreso de socialistas, nacionalistas de Compromís e MES e Podemos e o bloque conservador PP-Vox. Tanto Ximo Puig como Francina Armèngol parecen ter na súa man a reelección pero nunca se sabe.
As municipais, finalmente, serán como sempre unha incógnita. Barcelona e València verán uns comicios moi competidos. En Barcelona haberá que ver se Esquerra pode repetir a súa vitoria de hai catro anos, que Ada Colau roubou grazas aos votos do racista Manuel Valls, por que o PSC está moi forte e a sorprendente candidatura de Xavier Trias cambiou o panorama a catro días da votación. E en València, Joan Ribó, de Compromís, enfrontarase tanto ao PSOE como ao PP nunha batalla de todos contra todos.
