Parece, polo menos a primeira vista, que está a piques de finalizar a disputa que xurdiu durante o último ano arredor do Tribunal Constitucional de España. Xa o conformaron, os progresistas gozarán de maioría, e xa nomearon o presidente: Cándido Conde-Pumpido. No noso país é coñecido no ámbito xurídico, xa que exerceu no Tribunal de Donostia. Conde-Pumpido posúe unha ampla paleta xurídica; cando estaba en Donostia condenou a un garda civil por torturas, e tamén o comisario Ballesteros, por protexer a quen perpetraron o atentado contra o bar Hendayais en 1980. Logo, o Tribunal Supremo de España absolveu o comisario mediante unha sentenza que suscitou grandes queixas.
Aquel maxistrado que empezara a defender con firmeza os dereitos humanos impulsou a ilegalización de Herri Batasuna, o cal conferiu un gran xiro ao seu exercicio
Do mesmo xeito que ocorreu con algúns maxistrados e fiscais progresistas (Juan Alberto Belloch, Luís Navallas...) que durante a súa mocidade exerceron en Euskal Herria na década dos 80, Conde-Pumpido tamén modificou a súa maneira de ver o conflito vasco a medida que foi ascendendo na súa carreira xudicial, xa que para poder alcanzar altos cargos era imprescindible deixar a un lado o denominado "mal de xuventude".
Aquel maxistrado que empezara a defender con firmeza os dereitos humanos impulsou a ilegalización de Herri Batasuna, o cal conferiu un gran xiro ao seu exercicio. Valeuse de frases memorábeis para xustificar o seu cambio de actitude: "Extirpamos o cancro, sen danar o paciente... encamiñamos ese mundo cara á paz, no canto da violencia". Tras gañar a votación da cuarta feira, inmediatamente despois dunhas palabras de agradecemento, ofreceunos outra das súas perlas, coa intención de tranquilizar a quen está infundindo o temor de que non sexan os independentistas quen dividan España, senón certos maxistrados do Constitucional: "A Constitución non admite nin a secesión, nin a independencia, nin a autodeterminación".
Conde-Pumpido quedou a gusto ao realizar unha afirmación tan rotunda. Resultoulle fácil. Pero, que dirá se as dúas terceiras partes da poboación dalgún dos nosos tres países manifestan a través dunhas eleccións que queren a independencia? Está afastada dita oportunidade, pero non é imposíbel.
