Na mitoloxía clásica era Zeus, ou algún outro deus como Neptuno, quen forzaba as rapazas. Logo as castigadas eran elas, as violadas, convertidas en cisne, oso, vaca ou algún outro animal. A versión moderna deses milhomes do Olimpo pode ser un futbolista rico e célebre que, séculos despois, segue contemplando as mulleres e os seus corpos como un botín a espoliar.
Unha vez máis cómpre desescribir o relato sobre as violacións. Pois o marco informativo que pretenden impoñernos ten varias dimensións perversas que converten as novas en posverdade, ou simplemente andrómenas. En primeiro lugar confundir agresións sexuais levadas a cabo con agresións denunciadas. Estatísticas: no ano 2021 rexistráronse en Galicia 707 delitos relacionados coa violencia sexual, dise que "aumentaron un 22,6%". Foron denunciadas, segundo EFE, 61 violacións, un aumento do 32% en comparación con 2020. En 2022, en todo o estado até setembro, infórmase que "o número de violacións" foi 1.942, aumentando un 21,45%, porén estas son as violacións denunciadas. Desescribamos: o que aumentan son as denuncias, se aumentan ou non as violacións é difícil de saber con certeza.
Para min a cuestión central é por que hai mulleres violadas que non denuncian. Preguntémonos iso. Talvez porque desde a Biblia e os mitos clásicos a vergoña, a culpa, o castigo, recaen na violada e non no violador. Talvez porque a muller, despois da violación física, é sometida a unha segunda violación social e simbólica. Na antigüidade clásica, no Renacemento, na actualidade. Guy de Maupassant, nun dos seus conmovedores relatos, "Madame Baptiste" narra como Blanche, violada aos once anos por un criado, é menosprezada por toda a vila, tratada como unha apestada até acabar suicidándose. Unha parte dos medios, non todos, e das redes sociais poñen en dúbida a denuncia, a versión da rapaza violada, compadécense do violador: "que necesidade tería de tomala pola forza? Ten tantas mozas como queira", sinalan que destruíu a súa vida, sen piedade pola muller forzada, pola vida trastornada. Por fortuna, debido ao traballo das feministas, a cambios legais, as representacións sociais van mudando: máis mulleres denuncian, máis persoas –mulleres e tamén homes– atribúen a culpa e a vergoña ao violador. Aínda sendo máis difícil vencer a vergoña que levar a cabo fazañas bélicas, cómpre desterrala. A vergoña correspóndelle a Zeus ou aos milhomes modernos que se cren deuses.
