Un dos logros máis importantes da democracia, o gran nivelador social, o que pode garantir o progreso, é o ensino público obrigatorio, é pór o coñecemento, a ciencia, a literatura, a arte ao servizo da cidadanía.
Non foron as familias, en xeral, as que se preocuparon de elevar o nivel de coñecemento da súa descendencia, maiormente se eran nenas, cun destino privado e ancestral que xa empezaban a aprender na propia casa. Foi grazas á lei democrática que hoxe as mulleres son maioría nas universidades.
Pero, ai!, esta masiva incorporación puxo en evidencia que, daquela, non había centros públicos abondo para acoller o alumnado. Foi o motivo de que se utilizasen centros privados, maiormente relixiosos, para completar o aforo. Son os Centros Concertados que reciben axuda económica do estado.
A situación de carencia puido e debeu ser resolta en poucos anos coa edificación de novos e modernos centros de ensino público para prescindir dunha concertación que desnivela a sociedade e permite que as familias relixiosas sigan levando a súa prole para ser instruída neses criterios. Porque unha cousa é que a democracia permita a liberdade de pensamento, e outra que se manipule á infancia con determinadas crenzas. En todo caso, e xa sería malo, de haber familias que non se consideran aptas para a transmisión dos credos, e precisan que outras persoas autorizadas o fagan, deben pagalo do seu peto e non pedirlle ao estado que o faga e sufrague unha diferenza social.
Consultados os partidos galegos en litixio para as vindeiras eleccións, só Ana Pontón di que retiraría as axudas públicas aos colexios concertados
![Publicidade 195255]()
Isto sucede nun estado como o español que aínda segue mantendo un Convenio co Vaticano, unha dependencia que sitúa os gobernos de dereita na coherencia da orde, e deixa os gobernos de esquerda desacreditados.
Non se pode agardar que a susodita “esquerda” actual, afectada no máis profundo polo culturalismo da posmodernidade, cunha idea da liberdade subxectiva, que considera que cada quen ten dereito á súa crenza, o seu costume, esta “esquerda” que confunde democracia con tolerancia, non vai variar a situación. Á vista está: consultados os partidos galegos en litixio para as vindeiras eleccións, só Ana Pontón di que retiraría as axudas públicas aos colexios concertados. Só ela é coherente e pode dicir que é de esquerdas. Aínda que chega con ser demócrata e facer cumprir o que está escrito na Constitución.
E xa que a cito, direi que é un exemplo do que pode facer unha muller nos cumes políticos. No debate celebrado na TV galega, ensinou como se poden dicir as cousas claras e con rotundidade, sen alzar a voz ou insultar. Firme e sisuda.
