Seis medidas para lle propor a un goberno progresista no Estado

O Goberno do Estado convocou eleccións xerais para elixir novas Cortes o próximo 23 de xullo. Hai apenas un mes houbo eleccións municipais nas que se produciu un importante avance da dereita e a ultradereita e, aínda que en Galicia este foi inferior, o risco de que saia elixido Núñez Feijóo co apoio de Vox existe, o que tería evidentes repercusións na situación político-social do Estado. A sanidade pública galega atópase nunha situación crítica como consecuencia dos recortes de recursos, o abandono da Atención Primaria e o avance da privatización. Un Goberno de corte reaccionario e neoliberal pode acelerar aínda máis o seu desmantelamento. Aínda que boa parte das competencias sanitarias están transferidas, o Ministerio de Sanidade ten aínda responsabilidades políticas que afectan os servizos sanitarios en Galicia, polo que estas eleccións poden ter unha grande importancia para o futuro do sistema. Ao meu entender hai seis grandes medidas que esixir a un goberno de corte progresista: 1.— O Ministerio de Sanidade, a través da Dirección Xeral de Farmacia e da Axencia Española do Medicamento, ten as competencias sobre os medicamentos. O gasto farmacéutico, supón o 25% do total sanitario e está a experimentar un importante crecemento (pola presión dos laboratorios farmacéuticos) que pode condicionar o futuro do sistema. O Ministerio de Sanidade ten a responsabilidade de autorizar os novos medicamentos, decidir cales son financiados polo sistema público e establecer o prezo dos mesmos. Non é razoable que Galicia non participe nestas decisións, dado que é quen debe facerse cargo do pago da factura. 2.— A Mutualidade Xeral de Funcionarios Civís do Estado (Muface) é o organismo público encargado de prestar asistencia sanitaria e social aos funcionarios públicos a través de Entidades de Seguro de Asistencia Sanitaria (privadas). En Galicia atende 67.211 persoas. Muface foi creada polo réxime franquista na Lei de Mutualidades de 1941, de adscrición obrigatoria para todos os funcionarios civís. Manter Muface supón perpetuar o fraccionamento do sistema sanitario público, a situación de desigualdade que favorece o persoal funcionario en detrimento do resto de traballadores e traballadoras, un maior e innecesario gasto sanitario e, sobre todo, subvencionar e manter artificialmente as aseguradoras privadas con diñeiro público, adxudicándolles (paradoxal e escandalosamente) a atención do persoal que traballa para o Estado. É necesario acabar con esta situación que atenta contra a eficiencia, a equidade e que favorece a privatización. 3.— O financiamento sanitario forma parte do modelo de financiamento autonómico. Este modelo adoece de importantes deficiencias como non ter carácter finalista (os fondos para sanidade poden destinarse a outros sectores), non ter en conta as necesidades de saúde de cada territorio; como no caso de Galicia, cun elevado envellecemento (os maiores de 65 anos gastan en sanidade tres veces máis que o resto), maior dispersión da poboación, que obriga a contar con máis recursos para garantir o acceso de todas as persoas en condicións de igualdade e unhas deficiencias históricas que é necesario solucionar con fondos de compensación e cos Fondos Europeos para a reconstrución tras a Covid. 4.— O Plan integrado de saúde, contemplado na Lei xeral de sanidade para garantir a asignación racional e xusta dos recursos, nunca foi desenvolto. Este plan debería ter en conta o Plan de saúde de Galicia, elaborado de maneira participativa atendendo a poboación e o persoal sanitario (que son quen coñecen mellor que ninguén os seus auténticos problemas e necesidades de saúde e de recursos) e a posibilidade de negocialo co Estado. Galiza debería ter capacidade para definir e negociar as prazas de formación de persoal sanitario 5.— Os recortes de persoal impostos por Núñez Feijóo desde que chegou ao poder, a amortización das vacantes por xubilacións, a fuxida do persoal formado fóra de Galicia pola precariedade laboral imposta pola Xunta e a ausencia de reposición por non dispoñer de prazas suficientes para formar novo persoal pola vía MIR (o Sergas deixou sen cubrir 32 prazas de Medicina Familiar na última convocatoria) urxen planificar as necesidades de persoal para os próximos anos (máis da metade do mesmo teñen máis de 60 anos e teñen próxima a xubilación), polo que Galicia debería ter capacidade para definir e negociar as prazas de formación de persoal sanitario que necesita. 6.— Acabar coas privatizacións revogando a Lei 15/87 de Novas Formas de Xestión, que abriu a posibilidade ao sector privado de financiar, construír e xestionar centros sanitarios con diñeiro público.