Segundo fontes consultadas por Sermos Galiza, as razóns que explicarían a realización do proceso en dúas quendas -o Plenario do 17D e a escolla do Consello da Marea en xaneiro- están directamente ligadas ás diverxencias que se viven entre as forzas políticas que conforman o espazo político da confluencia e a conseguinte necesidade de gañar tempo para ver de achegar posturas entre elas. Porén, segundo estas mesmas fontes, a razón do calendario asembleario está vinculada fundamentalmente ao debate que enfronta a Podemos a nivel de Estado, xa que as conclusións e as decisións do mesmo serán determinantes para o rumbo que vai seguir En Marea, dado o carácter hexemónico da formación morada na organización.
Os relatorios para o debate do plenario do 17 de decembro non deixan dúbida algunha da fenda aberta entre as diferentes partes de En Marea, situándose o núcleo do conflito no mecanismo de escolla da futura dirección, na medida que o procedemento vai determinar a súa composición e mesmo a posibilidade de que Luís Villares poida liderar organicamente, ou non, esta forza política. Así, unha das dúas propostas a debate, en concreto no que ten a ver co regulamento, pretende impedir que poidan concorrer á elección da dirección de En Marea as persoas que ostentan cargos parlamentares, fixando tamén unha incompatibilidade entre ser membro do Consello da Marea e facer parte da dirección dunha das forzas políticas que conforman a confluencia. A mesma proposta determina que os únicos membros do grupo parlamentario en Madrid ou en Compostela que formarían parte con voz e voto no Consello de En Marea serían os portavoces, en tanto mantivesen esta representación institucional. Xa que logo, no caso de aprobarse o sábado 17 esta proposta, Luís Villares non podería concorrer como candidato ás eleccións internas de En Marea.
Un sector de En Marea tenciona aplicar a Luís Villares o réxime de incompatibilidades, de xeito que non se poda apresentar como candidato e ser votado directamente polas persoas inscritas
Na parte do regulamento referido ao sistema de elección no que si hai acordo é naquela no que se opta pola proporcionalidade pura para a elección dos órganos de dirección, o que implica rexeitar o sistema de escolla polo procedemento de listas abertas, cuestión que até o momento fora cabalo de batalla da “nova política” como modelo da pureza democrática dun proceso.
Sexa cal for o regulamento aprobado, Luís Villares terá moitas dificultades para ser elixido como máximo responsábel orgánico de En Marea. A oposición contra o de Lugo, conformada arredor da militancia de Podemos, da Marea Atlántica, de Esquerda Unida, e tamén de sectores minoritario de Anova, aumenta a medida que se achega o proceso de elección da dirección. Así, o pasado 11 de decembro, Xulio Ferreiro, nunha entrevista en Radio Coruña da Cadea Ser, afirmaba que “establecer un liderado clásico e unilateral para En Marea pode supoñer perder a xente que se mobilizou despois 15 M”, deixando clara a súa negativa a que a portavocía parlamentaria e a portavocía orgánica de En Marea recaian nunha mesma persoa. Esta posición do Alcalde da Coruña, foi partillada e feita súa nas redes sociais por destacados dirixentes da organización como Antón Gómez Reino “Toné”, dirixente de Podemos e deputado no Congreso, Rubén Pérez Correa, secretario de organización de Esquerda Unida e portavoz municipal da Marea de Vigo, ou a Coordinadora de Esquerda Unida en Galiza Iolanda Díaz. A estas alturas fica claro que o papel que se arrogou Villares publicamente, como persoa de consenso entre as partes para posibilitar unha lista de consenso entre as diferentes familias, nunca deixou de ser unha ilusión.
O documento político, sometido ao debate e á votación do plenario do 17 de decembro, tampouco recolle o eixo central da proposta de Villares. O candidato da converxencia á presidencia da Xunta de Galiza anunciou e explicou este proceso asemblear como a reformulación e a refundación do espazo de En Marea, concretado na creación dunha organización política nova en base a disolución das organizacións existentes, porén nada disto aparece nos textos a debate. Así e todo, non debe estrañarnos este feito, posto que como xa indicaramos en anteriores artigos, a oposición a esta proposta era maioritaria en Podemos e Esquerda Unida, téndose sumado a esta liña nos últimos tempos tanto Cerna, que con anterioridade tiña anunciado que non tiña vocación de permanencia, como Anova. A ausencia de discrepancias e posicións diverxentes no relatorio político evidencia que o debate ideolóxico ocupa un lugar secundario nesta asemblea, destacando o alto grao de coincidencia á hora de analizar o problema territorial do estado e a cuestión nacional galega, aspecto que só ocupa unhas poucas liñas no documento. A este respecto, En Marea asume no básico a visión de Podemos sobre o dereito a decidir.
Anova debateu na súa conferencia nacional a súa disolución ou continuidade como organización
As forzas políticas que conforman En Marea, desenvolven ao tempo, os seus propios procesos congresuais. Se ben a atención mediática esta centrada na asemblea estatal de Podemos, de cuxo capítulo galego nos temos ocupado, o sábado 10 de Decembro era Anova quen celebraba, coa presenza de arredor de 100 militantes, a súa conferencia nacional. A formación, aínda liderada por Xosé Manuel Beiras, debate a súa disolución ou continuidade como organización, sometida á dupla variábel que xorde da conformación dun novo liderado, unha vez que Beiras abandona a escena pública, e a constitución do espazo político que resulte do proceso de En Marea. A pluralidade de opinións ao respecto e a falta de claridade no panorama político levaron a esta organización a adiar para os próximos meses a decisión definitiva. Un debate semellante, esta a vivilo o Colectivo Cerna, organización que ten en Mario López Rico, Luís Eyre e Paula Verao as súas referencias publicas. Así as cousas, sectores consultados por Sermos Galiza, “lamentan a descomposición que está a vivir o espazo político no seu momento conformado arredor do Foro Galego, que leva sen reunirse desde antes das eleccións autonómicas, o que está a fortalecer aínda máis no mundo da Marea as posicións de Podemos e de Esquerda Unida”.
