Que implicacións ten o recoñecemento de Palestina por parte do Estado español, Irlanda e Noruega?

Chegou o momento de “dicir aos millóns de palestinos inocentes que sofren que estamos con eles, que hai esperanza” e que “por moitos muros que se levanten, por moitas vilas que se bombardeen e por moitos asentamentos ilegais que se constrúan, a terra e a identidade de Palestina seguirán a existir nos nosos corazóns e na legalidade internacional”, proclamou a cuarta feira o presidente español, Pedro Sánchez, ao anunciar que o próximo 28 de maio o Consello de Ministras e Ministros aprobará o recoñecemento de Palestina como Estado, nun movemento coordinado con Irlanda e Noruega. Sánchez incidiu en que “non imos permitir que se destrúa pola forza a posibilidade dos dous Estados”. Tras insistir en que o paso non é unha decisión contra Israel, subliñou que o primeiro ministro do Goberno de extrema dereita sionista, Benjamin Netanyahu, “non ten un proxecto de paz para Palestina”, matizando que “loitar contra o grupo terrorista Hamás é lexítimo e necesario”, en alusión á agresión militar israelí contra Gaza, que persoas expertas da Organización das Nacións Unidas (ONU) consideran un xenocidio. España, Irlanda e Noruega recoñecerán a próxima semana o Estado de Palestina No marco desa agresión, con “decenas de milleiros de mortos e feridos, debemos manter viva a última alternativa que ofrece unha solución política”, defendeu ao trasladar a decisión o primeiro ministro noruegués, Jonas Gahr Store, namentres o seu homólogo irlandés, Simon Harris, fixo fincapé en que “o único camiño cara á paz é político”, nunha decisión que “se toma en función dos méritos” do pobo palestino e no medio dunha “catástrofe humanitaria inimaxinábel para a maioría de nós”. Amais, confiou en que máis países se sumen. Desde Eslovenia, o primeiro ministro Robert Golob comunicou que “nos próximos días” se reunirá con representantes de Estados que aínda non recoñeceron Palestina “á espera de que se unan ao noso proceso de recoñecemento nun futuro próximo”, entre reportes de que tamén Malta estaría disposta a adoptar a medida. Ao respecto, o titular de Exteriores francés, Stéphane Séjourné, apuntou que o “recoñecemento de Palestina non é un tabú”, detallando que “non se dan as condicións” para que permita “un avance decisivo no terreo político”, antes de insistir en que “debe facerse no momento axeitado para que haxa un antes e un despois”. Israel e os Estados Unidos atacan a petición de ordes de arresto no tribunal da Haia contra Netanyahu e Gallant A expensas de que esta decisión se leve á práctica, arredor de 140 Estados dos 193 da ONU recoñecen Palestina, algo maioritario en América, África ou Asia e minoritario entre os países occidentais. Na Unión Europea (UE), até o de agora só oito de 27 Estados o fixeron, mais só dous, Suecia e Chipre, após ingresar no bloque comunitario. O resto, Chequia, Eslovaquia, Hungría, Bulgaria, Polonia e Romanía xa o realizaran na etapa socialista. Que supón? A pesar das declaracións de Séjourné, James Bays, editor diplomático da canle Al Jazeera, cualificou como significativa a decisión precisamente polo “impulso e momento oportuno”, o que deixa aparentemente Israel “máis illado” que en ningún momento dos últimos tempos, citando o anuncio a comezos de semana da Fiscalía da Corte Penal Internacional (CPI) de que demandou ás e aos maxistrados unha orde de arresto contra Netanyahu e o seu ministro de Defensa, Yoav Gallant, por crimes de guerra e contra a humanidade, ordes que tamén solicitou contra líderes de Hamás. O medio árabe resolve que a medida “terá pouco efecto práctico na vida cotiá” do pobo palestino, mais un “importante peso político e simbólico”. Ao tempo, o xornal The Guardian salienta que “quizais o máis importante” sexa a “aceptación” de que o pobo palestino “ten un dereito explícito e fundamental á autodeterminación que non require o permiso de Israel”. O certo é que o anuncio rachou co consenso occidental ao respecto, marcado polos Estados Unidos, de que calquera recoñecemento tería que provir dunhas negociacións entre Israel e Palestina, no que insistiu a cuarta feira a Casa Branca. O primeiro ministro noruegués aludiu a esta cuestión, afirmando que ante “a falta dun proceso de paz e dunha solución política ao conflito os acontecementos foron na dirección equivocada”, polo que instou a “pensar diferente e actuar en consecuencia, xa non podemos agardar a que se resolva o conflito para recoñecer o Estado de Palestina”. Con todo, non poderá ter ese status na ONU mentres Washington manteña o veto, que exerceu en abril para impedilo, a pesar do que hai dúas semanas 143 países apoiaron na Asemblea Xeral do organismo a súa admisión. Os tanques israelís entran en Rafah mentres Netanyahu bloquea o alto o fogo aceptado por Hamás Sexa como for, a resolución do Estado español, Irlanda e Noruega non inclúe medidas aplicadas por outros Estados, como a ruptura de relacións, como fixo Colombia, o embargo comercial de Turquía ou o embargo de armas que reclamou o Consello de Dereitos Humanos da ONU. En todo caso, o xornal The Times of Israel remarcou que provocou a “furia israelí”. O réxime de apartheid sionista reaccionou chamando a consultas as súas embaixadoras e embaixadores nos tres Estados, e o seu responsábel de Exteriores, Israel Katz, asegurou que “é unha mensaxe ao mundo, o terrorismo compensa”. Tamén convocou a representación diplomática de Madrid, Dublín e Oslo no territorio para “severas reprimendas” e amosarlle imaxes da detención de cinco mulleres soldados israelís na operación da resistencia palestina do 7 de outubro. 35.709 palestinas e palestinos foron asasinados por Israel en Gaza.