Nin Granada, nin noz-moscada: imperialismo

Hai agora 40 anos, do 25 ao 29 de outubro de 1983, Granada (país insular no mar Caribe) sufriu a violencia da operación Urgent Fury. Catro décadas despois a Axencia leva desclasificados 1.480 documentos referidos á súa actuación naquela pequena illa. A operación militar, Urgent Fury, deixou un saldo de 70 granadinos mortos e 358 feridos. Na invasión participaron 7.000 militares norteamericanos. A agresión foi resistida por 1.500 soldados granadinos e 784 cubanos (civís, diplomatas e militares). Normalmente, a invasión norteamericana á illa de Granada é presentada como resultado das diferenzas ideolóxicas dentro do Movemento Nova Xoia. Diferenzas que terían levado os partidarios do viceprimeiro ministro, Bernard Coard, a asasinar Maurice Bishop, Unison Whiteman, Jaqueline Creft, Vincent Noel, Norris Bain e Fiztroy Bain. Até mesmo moitas veces é comparada co caso do Chile, onde o exército do país foi usado pola intelixencia dos Estados Unidos antes e durante o golpe contra Salvador Allende. En Granada, ese apoio podería ter sido o que esperaban algúns membros do Consello Militar Revolucionario que conspiraron contra Maurice Bishop. Mais, na realidade, o que aconteceu, desde unha perspectiva histórica crítica e atenta aos documentos da propia burocracia imperialista, o que aconteceu foi algo moi diferente. Intelixencia imperialista O que aconteceu en Granada foi o resultado devastador da penetración dos servizos de intelixencia imperialista que desencadeou a forza dunha máquina militar poderosa contra un goberno socialista incipiente e dividido internamente, incapaz de se defender por si mesmo. Alén diso, tanto no Chile como en Granada, encontramos a ausencia dun pobo armado para resistir o ataque imperialista. Se buscamos comparacións co asasinato de Bishop e a destrución da Revolución Granadina, antes que Chile lembramos a liquidación do Partido Pantera Negra e do seus líderes no final dos anos 60 e inicio dos 70, conseguida non só grazas ás disputas políticas internas, mais tamén mediante unha operación cientificamente executada coñecida como Cointelpro, con esforzos combinados do FBI, a intelixencia militar, forzas policiais locais e a propia CIA. Os EUA ameazaron o goberno revolucionario de Granada: non debería estabelecer relacións diplomáticas con Cuba nin unirse ao campo socialista Desde o inicio da revolución, a CIA usou todo o seu repertorio para destruír o goberno da illa e eliminar esa grande ameaza para os EUA: un líder carismático negro, comunista, amado polo seu pobo e respectado por todos os que o coñecían. Os EUA ameazaron o goberno revolucionario: non debería estabelecer relacións diplomáticas con Cuba nin unirse ao campo socialista, caso contrario, tería de enfrentar as consecuencias. Tamén ofreceu 5.000 dólares para facer frente á ameaza de invasión de Eric Gairy (presidente deposto pola revolución). Bishop non só rexeitou as propostas. En transmisión radiofónica comunicounas ao pobo. Dous meses despois, Granada sufriu o primeiro ataque dunha interminábel campaña norte-americana de desestabilización económica, psicolóxica e abertamente violenta. Carter e Reagan No final de seu mandato, nunha tentativa inútil de ser reelecto, Carter creou a Forza de Mobilización Rápida do Caribe, unha demostración de poder militar que Bishop denunciou na ONU. Carter perdeu as eleccións. Pouco despois, Reagan asumiu a Presidencia e iniciou unha operación que levaría ao uso real desas forzas. Reagan prometeu fortalecer a CIA e deter os marxistas en Granada para que non ameazasen os seus veciños de Trinidad e Tobago (un único país, feito que Reagan, aparentemente, ignoraba). Esa preocupación persistente culminou na formación da Organización dos Estados do Caribe Oriental e na reactivación do Consello de Defensa da América Central. En outubro de 1981, os EUA puxeron en andamento un grande exercicio naval no Caribe, Ocean Venture '81, que incluíu unha invasión simulada de "Amber e as Illas Amberdines", unha referencia clara a Granada e ás Granadinas. Para garantir que a invasión de Granada fose segura, Reagan visitou o primeiro-ministro de Barbados (en abril de 1982) para discutiren xuntos a "propagación do virus do comunismo" a partir de Granada. Na primavera de 1983, o programa de invasión estaba en curso. En marzo, Reagan atacou a axuda cubana para a construción do aeroporto internacional nun discurso retransmitido para a nación. Embora ninguén con coñecemento sobre o asunto acreditase na afirmación do presidente de que o aeroporto era "moi grande" para o turismo ou unha instalación militar secreta, os medios continuaron a divulgar a acusación. Entre tanto, revistas militares denunciaban a ameaza ás rutas de petroleiros dos EUA, outro mito, xa que Granada non tiña marina. Durante ese discurso televisado, o presidente Reagan tivo a ousadía de facer unha brincadeira: "O que está en xogo en Granada non é noz-moscada. É a seguranza nacional dos Estados Unidos".