Cinema

Lois Patiño toma as salas de cinema de todo o Estado con 'Samsara'

Cunha espectacular fotografía de Mauro Herce e Jessica Sarah Rinland, Samsara é unha proposta dunha ousadía sen precedentes nas salas comerciais deste país, propoñendo ao espectador o reto de percibir un fragmento da película cos ollos pechados, para converter a sala nun espazo de meditación colectiva. A súa audacia valeulle o Premio Especial do Xurado Encounters na pasada edición da Berlinale.

Un fotograma de 'Samsara', de Lois Patiño.
photo_camera Un fotograma de 'Samsara', de Lois Patiño.

Hoxe estréase nas salas de cinema Samsara, a nova película de Lois Patiño (Lúa Vermella; Costa da Morte). O filme tivo a súa estrea mundial no Festival de Berlín, onde recibiu o Premio Especial do Xurado na Sección Encounters. A súa estrea estatal tivo lugar na Semana Internacional de Cine de Valladolid-SEMINCI, dentro da Sección Oficial. 

Samsara conta cun guión de Lois Patiño e Garbiñe Ortega. A historia transcorre en Laos (Asia) e Tanzania (África), afastándose así da Galiza natal que o director capturou nas súas primeiras obras. A película é unha produción de Señor & Señora e conta co apoio de ICAA e Jeonju Cinema Project. 

En palabras do director: "Samsara afonda nalgunhas constantes que fun explorando na miña obra: a reflexión sobre a relación entre o ser humano e a paisaxe, un interese antropolóxico centrado especialmente no mítico e espiritual ou no vontade de levar ao espectador a unha experiencia íntima e meditativa". 

Na preestrea que tivo lugar o pasado día 15, nos cines Numax de Santiago de Compostela, Patiño sinalou que “levaba tempo reflexionando sobre como mostrar o invisible na pantalla. E pensei nunha película para ver, en parte, cos ollos pechados. Coñecín O libro tibetano dos mortos, debido ao meu interese pola representación do espectral, e o proxecto comezou a tomar forma, pareceume a plataforma perfecta para inicialo".

Samsara é a obra máis narrativa do director, mais ao mesmo tempo, invita á colaboración activa do público para sumarse a unha viaxe reencarnadora que comeza nun templo de Laos e remata en Zanzíbar, na relación entre unha nena e unha cabra. 

"Quería xogar cun contraste moi forte, tanto a nivel de paisaxe como de crenzas e relixións. Cando me invitaron a dar un taller de videoarte en Tanzania descubrín, na illa de Zanzíbar, as granxas de algas, onde traballan as mulleres locais, e pareceume un lugar idóneo para xerar contrastes coa primeira metade, tamén entre unha prte moi masculina e outra moi feminina".  

Comentarios