A pasada cuarta feira, un suceso deixou perplexa a comunidade educativa: unha profesora dunha escola de San Juan de Luz foi asasinada por un alumno de 16 anos. O profesorado laméntase bastante a miúdo dos seus problemas para gañar o respecto. Nos nosos tempos escolares, imperaba un concepto que se empregaba case exclusivamente: o concepto da disciplina. Nalgúns casos, aquel modo de proceder asemellábase máis ao dun cuartel do exército que ao dunha escola.
Afortunadamente, a forma na que o profesorado xestiona a escola e a aula cambiou, así como a forma na que os pais e as nais se comportan en casa cos seus fillos e fillas. Debido á súa maior formación pedagóxica e ao gran traballo que realiza —e non sempre nas mellores condicións—, o profesorado promove a complicidade do alumnado na toma de certas decisións, e ofrece máis opcións de coxestión, salvo quizais nalgúns casos excepcionais.
Hoxe en día faise un maior esforzo para que o alumnado se considere a si mesmo parte do centro escolar, e iso contribúe a cultivar doutra forma as persoas. O sucedido en San Juan de Luz é un caso extremo: dubido que nada semellante ocorrese xamais no noso territorio. Con todo, o feito de que até o momento non houbese ningún caso extremo non significa que non exista ningún problema respecto á seguridade do profesorado, xa que as súas queixas polo duro comportamento dalgúns alumnos adoitan ser frecuentes.
Sendo este un caso illado, a solución non pode pasar polo endurecemento das medidas de seguridade nas escolas. Adoitamos dicir que isto nunca podería ocorrer na nosa terra, que este tipo de cousas suceden só nos EUA. E finalmente ocorreu, pero, a pesar de todo, non podemos converter as escolas en recintos fortificados.
É un tópico, pero necesario: ensino, ensino e máis ensino. Os centros docentes necesitan medios para coñecer o seu alumnado; non para espialo, pero si para detectar certos problemas, en medida do posíbel.
Os meus parabéns a Vicent e a Vilaweb por gañar o premio Martí Gasull i Roig. Un recoñecemento máis que merecido.
