Hoxe é o día mundial dos océanos e semella que, vendo como están as cousas, as candorcas decidiron formar comandos de autodefensa. Un grupo destes animais, capitaneados por unha femia alcumada Gladys, está atacando barcos de recreo aínda que non parecen interesadas nos humanos que os tripulan. A contaminación, a pesca excesiva e o tráfico de embarcacións están poñendo en perigo os mamíferos mariños, modificando o seu hábitat. É moi tentador pensar que as candorcas atacan barcos como resposta a estas ameazas á súa supervivencia, aínda que posiblemente non sexa moi realista imaxinar que poden deducir a relación entre os barcos, os seres humanos e o deterioro dos seus espazos. Seguramente se trate dun xogo perigoso duns animais extremadamente intelixentes, pero o certo é que o deterioro das zonas que habitan pode producir comportamentos pouco habituais. Así que, aínda que as propias candorcas non o saiban, pode que estean reaccionando dalgún xeito fronte a esta agresión.
Aínda que pensamos que a autoconsciencia, o comportamento colaborativo, a empatía e a linguaxe son exclusivos do ser humano, en realidade atópanse en diversos graos en moitas especies animais. Esta idea ten que ver coa concepción do ser humano como unha criatura creada de xeito separado en lugar de como parte dunha árbore evolutiva interconectada. As candorcas amosan diferentes vocalizacións segundo o grupo ao que pertencen, como se fosen linguas distintas. Ensinan ás súas crías certos comportamentos propios da manada e que non executan outros individuos, ao xeito dos trazos culturais. Non só coidan aos individuos xuvenís, senón que protexen e alimentan animais feridos ou enfermos para favorecer que se recuperen.
É moi difícil estimar o grao de consciencia duns organismos tan afastados na cadea evolutiva. Xa é difícil estimalo nos grandes simios, cos que compartimos un 98% de ADN. O xeito de procesar a información, ver e entender o mundo ou pensarse a si mesmas das candorcas podería ser radicalmente diferente ao noso. Podemos caer no erro de pensar que a intelixencia ten que comportar manipulación do medio, pero en realidade o impacto do ser humano foi case nulo durante a maior parte da nosa historia evolutiva, mentres o noso cerebro era idéntico ao actual. Non podemos saber que pensan, por que fan o que fan ou cal é a súa intención. En calquera dos casos eu son team Gladys.
