Só o ecoloxismo salvará o campo

O campo ten moitos problemas. Un deles é que campo é unha verba polisémica así que nela cabe de todo, dende un xubilado con horta ata un fondo de investimento con sede nun paraíso fiscal pasando por un terratenente ou unha cooperativa. Os problemas de cada un deles non son comparables de ningún xeito. Ofrécesenos unha visión simplista que leva a confundir realidades mesmo opostas. A ninguén se lle ocorrería comparar a rúa Serrano en Madrid cunha dun barrio de renda baixa en Lugo e ambos son cidade. Así que nun escenario de manifestacións en defensa do campo todos estamos indefensos ante unha interesadísima cerimonia da confusión. Á cidadanía chégannos unha serie de temas. Exixen que non se aplique a Axenda 2030, as políticas "ecoloxistas" e restritivas da UE e poder empregar todo tipo de produtos agroquímicos como noutros países; piden máis cartos públicos en subvencións para a política agraria comunitaria (PAC) pero con menos burocracia, demandan que non se importen produtos de terceiros países, prezos xustos e lobo-non. Políticas agrícolas Ler a Axenda 2030 é condición indispensable para coñecela e así rematariamos con toda esa estulticia agrofascista. Ler un resumo son cinco minutos, non máis. Ten dous obxectivos básicos: acabar coa fame no mundo e protexer o planeta. Neste asunto, o agro é clave: se se deterioran os delicados equilibrios ecolóxicos do planeta non haberá xeito de que poidamos comer todos e todas. Un elemento crucial son os agroquímicos, particularmente os pesticidas, algo tan cómodo e barato que hoxe moitos dos que se manifestan non conciben a agricultura sen eles. O obxectivo sería reducir o seu uso dadas as súas nefastas consecuencias. Podemos poñer de exemplo a auga bendita máxica, o glifosato, que debera estar prohibido e desterrado pola humanidade, non só polos seus danos ao medio ambiente senón tamén polos problemas que causa á saúde humana. De momento conseguiron xa flexibilizar o emprego de agroquímicos. Festa na Bayer. A auga bendita máxica, o glifosato, debera estar prohibido e desterrado pola humanidade É traxicómico que as políticas agrícolas da UE sexan cualificadas de ecoloxistas; en realidade son unha catástrofe ambiental: intensivismo, produtos de baixa calidade, contaminación de auga e chan, erosión, colapso da biodiversidade, desigualdades sociais, etc. A PAC ten condicións, é dicir, para dar unha subvención hai que cumprir regras, entre elas, ambientais. Quen as redacta e, en teoría, fai cumprir son as comunidades autónomas, pero na práctica non hai vontade real de coidar o medio ambiente. De aí, por poñer un exemplo, chegamos ao lobo. Escusas: a gandería vai peor, incluso nos lugares sen lobo. Outra distracción anticiencia para non falar da realidade. A PAC reparte case 400.000 millóns de euros entre 2021 e 2027; en España, 45.000, dos que 38.000 (85%!) lévanos un grupiño de empresas/agronegocios. En definitiva, un choio para grandes propietarios e fondos de investimento, que abren negocios en terceiros países, e nada para labregos reais aos que eses grandes fondos lles fan competencia desleal cos nosos impostos, precarizando as súas vidas e produtos e estafándonos a todos. Non se necesitan máis subvencións, necesítase outra PAC. Prezos xustos? Neste marco ideolóxico? Como? Quen marca o prezo son os que teñen unha posición dominante e na práctica monopolizan o mercado de alimentos. O labrego tamén perde no supermercado. Acabamos de coñecer que Mercadona ven de gañar un 40% máis cun incremento das ventas do 15%. Como se fai iso? Subindo prezos e baixándolle rendibilidade ás explotacións. Especular é o negocio e o consumidor paga dúas veces, unha en caixa e outra vía impostos. O labrego, a velas vir. Agrotrumpismo A dereita, a favor do gran capital, dos fondos de investimento e dos grandes terratenentes ten unha estratexia que, polo que se ve, é gañadora: a do agrotrumpismo. Ver un labrego galego nado neste século defender os intereses de fondos de investimento de Luxemburgo é un lamentable episodio na historia do agro. Neste marco hai que lembrar que os dous grandes partidos estatais votaron sempre na UE a favor dos tratados de libre comercio e que o campo os vota masivamente, en Galiza ao PP. Outro episodio vergoñento foi a aprobación da lei da cadea alimentaria: PP e Vox, que monopolizan as protestas do campo, non a apoiaron. Moi curioso todo. Solucións? Ningunha. Ou ningunha no marco do capitalismo e a agroindustria globalizada. Este modelo está destinado ao colapso e con el todos os grupos humanos que non conserven un agro sostible, non dependente de combustibles fósiles e agroquímicos, pois o devalo dos primeiros fará caer este castelo de naipes. Só o ecoloxismo pode salvar o campo e, de paso, salvar as sociedades humanas. Dicía, o campo ten moitos problemas, si, pero o primeiro deles, non ter un diagnóstico.