Dálle un pellet a un parvo

É de xustiza recoñecer que para o partido único isto dos pellets de plástico constitúe un verdadeiro episodio de mala sorte. Pasado un tempo desde que Feixoo arrancara para Madrid a pasear traxes a medida e a falar en inglés de Oxford, semellaba antes das infaustas boliñas que, polo menos, o sucesor fose quen de termar do negocio durante meses sen ningún contratempo letal. Debeu ser o conxénito optimismo desta xente o factor determinante para que pensasen que o mesmo que o fuel ía esfumarse hai anos, os plásticos desaparecerían nuns días. Pero non desapareceron. Xogando con lume, asunto no que son expertos, tiveron a santa desvergoña de tardar máis de tres semanas en declarar o nivel 2 de alerta do Plan de continxencias por contaminación mariña (plan Camgal). A día de hoxe ninguén ten a condición penal de investigado por esa tardanza. E precisamente unha vez declarado o nivel 2, cando xa viron que non lles quedaba outra (as conversas do gabinete de crise deberon ser para velas), comezaron o ataque. Espectáculo Cando veñen mal dadas, e isto é álxebra básica, o que manda debe poñerse á fronte, dar a cara e, con sorte, apuntalar o seu negociado. Neste caso, porén, o ariete non foi o señor presidente interino, senón a conselleira do ramo medioambiental. O espectáculo foi inenarrable, e como acontece cos mandamentos da Lei de Deus, a doutrina científica da conselleira resúmese nesta afirmación: a Xunta actuou de 10, por non dicir matrícula de honra. Tremede os do Porriño. Xa hai no país algo máis duro que o voso granito. Tamén se referiu a conselleira á falta de toxicidade dos pellets. Debeu entender que tratándose de plástico alimentario se podían facer empanadas de pellets. Non faltou na súa argumentación que a Xunta actuou desde o minuto cero, extremo que como sabemos quedou acreditado posteriormente pola documentación publicada neste xornal. Con todo, botamos de menos o baño de Palomares, que aínda tería sido mellor no do Prestige. Pero premio especial do xurado foi a demanda de medios que lle fixeron ao Estado. Estratexia pura: pedimos estupideces e cando non as dean, chamámolos porcos. Saber científico Tivemos, así mesmo, gravacións pasadas por WhatsApp de empresas contratadas para organizar limpezas nas que se lles dicía aos limpadores e limpadoras que se ademais de ir ás praias coa chaquetilla da Xunta lles daba por limpar, fantástico. E soubemos, grazas ao conselleiro do Mar, que cos pellets non hai problema para os peixes, porque entran por un lado e saen por outro, como é ben sabido por todos. Un científico de raza, o tipo. Outro día tamén dixo que os peixes non papan os pellets porque os pellets flotan e os peixes non quitan a cabeza da auga. Pura lóxica. Pero o que máis me gustou foi velo detrás do patrón maior de Muxía cando este cidadán prudente dixo, entre outras cousas, que o Prestige foi o mellor paro biolóxico da historia e que ao monte chegaban percebes e peixes. O PP pasou de vez da boina ao barrio de Salamanca, sen decatarse de que a sociedade galega apampada de non hai tanto tempo está caput Que tomen nota Galiza é o novo país das oportunidades. Que Rueda sexa candidato a algo demostra que si se pode. O home, por certo, perorou a dúas linguas –castrapo e español– en Ourense. Anda doente polas mentiras, bulos e difamacións da oposición, e sente noxo porque o BNG, nacionalismo serie B na súa docta opinión, se manifeste a prol da ETA e en contra do xurelo. Feixoo deixounos unha ordenanza e xa temos un estadista de pelo en peito. Non vexo eu, porén, que o fondo discursivo calle aquí, porque Galiza non é Madrid. Aquí non funcionan as tolerías mesetarias nin a estratexia de Johnnie Walker. O Goberno galego actual é aos gobernos o mesmo que aquel banco malo foi aos bancos, ou o mesmo que a música militar á música. Gobernar debe ser algo máis que parecer un manequín de Cortefiel, malia que a boa pinta sexa importante, que non digo que non. Aquí o PP gañou moitas eleccións a base de botar grixo polas pistas e de poñer farois nas palleiras, pero agora seica pretenden mollar paseándose na moto e falando do maligno da Moncloa. Pasaron de vez da boina de bico ao barrio de Salamanca, sen decatarse de que a sociedade galega apampada de non hai tanto tempo está caput. A rúa xa non é deles, senón das moreas de persoas, nacionalistas ou non, que se manifestan contra as mentiras, as cacicadas e a ineptitude na xestión. Como dixo hai anos un alcalde do PP, subgrupo boina, non é que o PP baixe, é que a xente vai morrendo. Que tomen nota. Ou que merquen boinas.