Abrir as portas do Congreso ao galego, vasco e catalán

O galego xa pode ser usado de forma legal no Congreso dos Deputados. Non foi sen tempo. Unha vella demanda do BNG e das outras forzas soberanistas de Cataluña e Euskal Herria foi desta vez apoiada pola esquerda española. A investidura obriga e a maioría que a faga posíbel precisa, ineludibelmente, dos votos nacionalistas galegos, vascos e cataláns. Benvida sexa, pois, esta modificación do Regulamento do Congreso que dá á nosa lingua status oficial. Ao meu ver, alén do seu profundo significado histórico, esta reforma do regulamento do Congreso poder ter un impacto importante para o futuro da nosa lingua. En primeiro lugar, porque despois de moitos anos de retrocesos legais, o galego conquista un novo espazo. Revértese a tendencia e, despois do Congreso, teñen que se abrir moitas máis portas. Imaxinemos, por exemplo, que non haxa que traducir para o español a documentación dirixida aos órganos da Administración central. Que o galego poida ser usado perante os órganos xudiciais situados fóra da Galiza. Pensemos na eficacia didáctica que terá o uso do galego nun debate parlamentar en plena igualdade con outras linguas. Como iso pode acabar coa falsa educación de mudar de lingua cando outro interlocutor fala en español, fortalecendo o orgullo dos falantes. Supoñamos que os galegos e as galegas que usamos normalmente a nosa lingua deixamos de ser cidadáns e cidadás de segunda. O nivel dos argumentos do PP está á altura do nivel intelectual e discursivo de Feixoo O PP renega Porén, a nosa alegría non é partillada en todas as partes. Para o Partido Popular (PP), colocado tamén neste asunto ao carón de Vox, esta reforma do Regulamento do Congreso dos Deputados é o prezo que a esquerda española ten que pagar para conseguir os votos nacionalistas. Mais outra mostra, di a extrema dereita española, de que Sánchez non dubida en pactar cos inimigos de España con tal de alcanzar o poder. O argumentario do Partido Popular inclúe tamén outras ideas: abrir as portas do Congreso ao galego, o vasco e o catalán é un ataque á lingua común (ou sexa, o español); é inconstitucional; o asunto non preocupa á cidadanía; supón un dispendio inútil de recursos públicos; ou, en fin, usar 'pinganillos' no Congreso vai contra o sentido común. O nivel dos argumentos, non por acaso, está á altura do nivel intelectual e discursivo de Alberto Núñez Feijóo. Mais non por iso a insidia que encerran é menor. Véxase como a cualificación da negociación política como unha "venda" e a consideración do acordo entre forzas diferentes como "un prezo" supón unha impugnación aberta da democracia, directamente emparentada co "vendepatrias" que o franquismo utilizaba como insulto. O mesmo pódese dicir da inconstitucionalidade do ataque á "lingua común", que só existe no imaxinario totalitario e supremacista de quen pensa que apenas son cidadáns de pleno dereito os falantes do español. A respeito da evidencia de que a oficialidade do galego no Congreso dos Deputados implica gasto público, o argumento rebátese facilmente aludindo a que iso é o que ten a democracia: si, ela é custosa. Votar é máis caro que ficar na casa escoitando na radio o discurso do caudillo de quenda. Garantir os dereitos –á saúde, á educación, aos coidados, á vivenda, etc.– é máis caro que abandonar as persoas á súa sorte. Intereses comúns Convivirmos como iguais nun Estado plurinacional e plurilingüe é máis caro que aceptar a supremacía duns pobos e dunhas linguas sobre as outras. Que se lle vai facer! Porén, postos a comparar, o custo de facer posíbel o uso do galego no Congreso é menos da décima parte do que nos custa, tamén aos que falamos galego, manter o emérito Juan Carlos nos Emiratos Árabes. É só un exemplo entre outros moitos posíbeis. A respeito dese sentido común ao que o PP apela, é bon lembrar con Gramsci como esa é unha das máis poderosas ferramentas dos grupos dominantes para facer ver que os seus intereses non son de parte senón comúns ao conxunto da sociedade. Por iso, do que se trata, precisamente, é de facer desaparecer de vez o supremacismo que hoxe representan Partido Popular e Vox para pór no seu lugar a igualdade e a concordia. Así pois, celebremos esta vitoria para a nosa lingua. Temos motivos. Mais non esquezamos que ela só foi posíbel pola forza e persistencia do nacionalismo. E así vai seguir sendo.