Esta semana chegounos unha noticia sorprendente desde Escocia, unha noticia que ninguén esperaba: Nicola Sturgeon, primeira ministra desde o 2014, presentou a súa dimisión esta cuarta feira. O anterior primeiro ministro, Alex Salmond, tamén dimitiu, por mor da súa derrota no referendo acercca da independencia celebrado en outubro de 2014.
Nos últimos meses, Sturgeon viuse nunha situación complicada debido a varias razóns, entre as cales se atopan as duras críticas que certas propostas progresistas da lei trans provocaron nalgúns sectores do Partido Nacional Escocés, así como a decisión do tribunal Supremo do Reino Unido, o pasado novembro, de non garantirlle o dereito para celebrar un referendo. Como resposta a esa negativa, Sturgeon mostrou a intención de convocar unhas eleccións plebiscitarias, tal e como fixo no seu día Artur Mas en Catalunya, no ano 2015.
A dimisión de Sturgeon retardará o proceso escocés, ao mesmo tempo que suscitará grandes dúbidas entre moitos independentistas. Na consulta de 2014, a porcentaxe a favor da independencia foi de 44%, co cal o apoio foi menor do presaxiado polas enquisas, e, desde entón, o SNP, o Partido Nacional Escocés, non foi capaz de atopar o momento adecuado para celebrar outro referendo.
Son moi conscientes de que ningún inquilino de Downing Street, nin o actual Rishi Sunak nin os que virán nun futuro, van repetir o que David Cameron, primeiro ministro naquel 2014, cualificou como “o maior erro” da súa vida, cando a cámara de Westminster concedeu ao goberno escocés o permiso para celebrar un referendo acerca da independencia.
Moitos escoceses, así como moitos independentistas dos nosos países, entenderon entón que Escocia se gañou o dereito para organizar o referendo no momento que considerase máis oportuno. Pero non é así. Se queren organizalo de forma legal, deberán chegar de novo a un acordo con Londres, que non vai estar disposto a iso.
Os escoceses non viron con bos ollos a vía unilateral de Catalunya, e resulta lóxico, xa que eles tiveron a oportunidade de celebrar un referendo pactado. Que farán, con todo, cando Londres lles negue unha e outra vez a oportunidade de repetir a consulta de 2014?
