Opinión

Deva

Deva é o nome da divindade celta da água. Na Galiza, Astúries, Cantábria e Euskal Herria, som vários hidrónimos que fam referência a esta deusa. Na Galiza é um dos afluentes do rio Minho e passa por Arbo.

Foi nesta vila da Comarca do Condado onde ouvim pola primeira vez o nome, e encantou-nos, por isso muito antes de conhecermos o seu significado, Lara e mais eu escolhemo-lo para a nossa filha.

Deva fai este sábado sete anos, sete anos em que revolucionou a minha, a nossa vida. Nunca poderei esquecer aquela manhá de 20 de novembro, depois de toda umha noite a resistir-se a sair, quando a tivem pola primeira vez no colo. Com medo de magoá-la, quase que me obrigou a enfermeira a colhê-la, para já nom a soltar mais. E foi nesse momento quando me dei conta que se convertia no mais importante da minha vida. Porque, como escreveu na sua despedida o grande Garcia Márquez, “quando umha recém nascida aperta com o seu pequeno punho, pola primeira vez, o dedo do seu pai, tem-no atrapado para sempre”.

Sete anos cheios de muitas alegrias e também de algum susto, como quando com quatro anos partia umha perna numha cama elástica. Sete anos de aprendizagem mútuo e sem passar um dia sem que me ensine algo novo.  

Sete anos de resistência como orgulhosa galego-falante em que, além do seu carácter teimoso, a Semente tem muito a ver. Sete anos sem ser fada nem princesa. 

Este sábado celebraremos umha volta nova ao sol e Deva estará rodeada das pessoas que a querem. Parabéns ratinha! 

Comentarios