Capítulo 1. O ritmo
O vento non ten dentes, porque, se o vento tivese dentes, amosaríaos.
Capítulo 2. O ritmo dos imbéciles
A soberanía é moi aburrida. Pertenza a quen lle pertenza. Aburrida.
Capítulo 3. O ritmo decae
Se a calor tivese patria, sería unha patria ben cativa.
Capítulo 4. O ritmo ti-ti-ti
A Constitución Hespañola é a cadea.
Capítulo 5. O ritmo ta-ta-ta
Galicia non molou nunca. Galiza, tampouco.
Capítulo 6. O ritmo era a melodía
Festas católicas con músicos que copian a música doutros músicos que copian a súa música é a mellor definición do que pode chegar a ser este país.
Capítulo 7. O ritmo non ten referentes
A esquerda parlamentaria e mais unha cativa andaluza contando chistes pola radio vén sendo o mesmo.
Capítulo 8. El ritmo, chorbo
Despois do elemento MADRILEÑOS, o peor que che pode tocar ao lado na praia é o elemento CORUNENOS.
Capítulo 9. O ritmo do mellor dos mundos
No mellor dos mundos, non existiriamos.
Capítulo 10. O ritmo infalible
Decidimos non reinar.
Capítulo 11. O ritmo imposible
O principal problema do rock estatal e do rock bravú é que existan/existisen/insistirán.
Capítulo 12. O ritmo do despacho triste de Don Draper
Todo debería ser anarquista, sexual e necrófilo. A revolución será anarquista, sexual e necrófila.
