Os retos do 8-M após a quinta maioría absoluta do PP na Galiza

Malia que nas pasadas eleccións galegas o discurso sobre a necesidade dunha alternativa política de esquerdas na que o feminismo tivese unha presenza destacada foi incesante en campaña o feminismo organizado no país apenas entrou en escena. Non se viron apenas campañas colectivas ou mobilizacións, en todo caso houbo algúns posicionamentos públicos chamando a derrotar a un PP que se empregou a fondo os últimos 15 anos en aplicar políticas conservadoras en materia de igualdade. O escenario após o 18-F é o dun PP que traslada socialmente a través de todos os medios que ten ao seu alcance, especialmente a CRTVG, o relato de imbatibilidade e dunha sociedade que confía na súa proposta política. Unha proposta que recorta os dereitos das mulleres e que foi contestada dende a mobilización polo feminismo galego. Hoxe, un dos maiores retos colectivos está en refutar o discurso do respaldo xeneralizado a esas políticas, abrir fendas que permitan recuperar dereitos e manter os que continúan ameazados e en disputa. Políticas baleiras O PP continuará nesta lexislatura baleirando de contido as políticas de igualdade e recortando en educación, sanidade, transporte ou políticas de prevención e atención ás vítimas de violencia e o feminismo, que é dos poucos movementos sociais que pode reivindicar o orgullo de ter derrotado a maioría absoluta do PP nas rúas coa loita contra o peche do paritorio de Verín, precisa retomar unha axenda mobilizadora que lle permita acumular forzas e continuar dando a batalla. O primeiro 8-M após a quinta maioría absoluta do PP na Xunta de Galiza amosa un feminismo escaso de forza, ben sexa por circunstancias internas do movemento ou por certa desmotivación xeral ante a continuidade dos de Feijóo no goberno, e o primeiro síntoma son o número de convocatorias que apenas pasan da quincena cando no pasado 25 de novembro, Día internacional de loita contra a violencia machista, eran case o dobre. O feminismo galego xógase a súa capacidade futura de recuperar a forza para ser un actor político forte no país Alén dos números, as sensacións non son as de anos pasados e iso tamén ten a ver con que o feminismo galego que nucleou as grandes mobilizacións da vaga expansiva entre 2018 e 2022 do 8 de marzo na plataforma Galegas 8-M continúa hoxe nun debate interno arredor das cuestións que nos últimos anos trouxeron discrepancias e posicionamentos encontrados: abolicionismo, dereitos das persoas trans, consentimento, antirracismo, etc. Por mor destes debates e da necesaria clarificación dos diferentes colectivos en relación aos mesmos, existen convocatorias diversas en diferentes localidades do país e a forza colectiva que noutrora permitía chegar a case medio cento de lugares ten hoxe un alcance moito menor. Un dos retos inmediatos que o feminismo debe abordar tras este 8-M pasa por clarificar estes debates e reconstruír redes e espazos de traballo e acción entre os colectivos que partillan análises. Tamén para poder construír unha axenda galega que confronte as políticas do goberno do PP na Xunta e que empurre o conxunto da sociedade a traballar por conquistar os dereitos roubados nos últimos anos. A forza do feminismo Este 8 de marzo céntrase na recuperación do discurso de clase e a defensa dos dereitos das mulleres traballadoras galegas, que son aquelas que viven da súa forza de traballo, teñan ou non un emprego remunerado no sistema produtivo. E tamén das alianzas cos colectivos LGBT+ para continuar tecendo espazos seguros toda vez que os ataques aos dereitos das persoas trans non cesan dende algúns sectores que hoxe están aliñados cos postulados da extrema dereita. Outro dos retos a afrontar é o de incrementar as organizacións sociais e reforzar as que existen. Logo de anos de chamados á transversalidade e á incorporación de todas as mulleres ao movemento feminista con mobilizacións masivas o corpo organizado continúa a ser escaso e o traballo diario ao longo de todo o ano require de moitas máis mans e cabezas. Nisto xógase o feminismo galego a súa capacidade futura de recuperar a forza para ser un actor político forte no país. A escasa elaboración teórica e a limitada axenda que hoxe existen son en gran parte un problema de falta de organización. Os retos son numerosos mais se hai un movemento político que ten demostrado capacidade para acertar nas análises e para propor alternativas e aglutinar arredor delas grandes mobilizacións ese é o feminismo, unha vez remate o ciclo de clarificación dos debates que hoxe están enriba da mesa será, sen dúbida, unha das mellores ferramentas das que disporá o pobo galego para facer fronte aos retos de futuro.