Organizacións ecoloxistas piden ao Goberno español que non destine cartos públicos a Altri

Unha das fincas de Agolada (Deza) afectadas polo proxecto de canalización de auga de Altri. (Foto: Nós Diario)

Amigas da Terra, Ecoloxistas en Acción, Greenpeace, SEO/BirdLife e WWF remiten cartas ao Executivo estatal alertando sobre o proxecto de Altri,” totalmente contrario á sustentabilidade”.

As organizacións ecoloxistas Amigas da Terra, Ecoloxistas en Acción, Greenpeace, SEO/BirdLife e WWF veñen de transladar mediante carta á Ministra para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico, Teresa Ribera, e ao Ministro de Industria e Turismo, Jordi Hereu, a súa preocupación ao comprobar que a empresa Altri, oficializou a súa intención de instalar una enorme fábrica de produción de celulosa solúbel e fibras vexetais a base de eucalipto en Palas de Rei (comarca da Ulloa).

Nas cartas, estas organizacións alertan sobre os enormes impactos negativos que a industria tería tanto a nivel social como ambiental, e aseguran que sería “decepcionante e incomprensíbel” que dende o Estado se facilitase o financiamento público dunha industria “tan agresiva”. 

Nas cartas remitidas aos ministerios, as organizacións chaman a atención sobre as mudanzas que sufriu o proxecto dende que fora anunciado polo presidente da Xunta hai tres anos, sendo daquela Alberto Núñez Feixoo.

O que en principio se vendeu coma un “proxecto innovador e ambicioso para producir Lyocell, un tecido de alta calidade, máis ecolóxico que as fibras artificiais” transformouse finalmente nunha nova pasteira a base de madeira de eucalipto.

Tamén manifestan a súa sorpresa polo cambio de titularidade do proxecto dende que se declarou Proxecto Industrial Estratéxico (PIE) por parte da Xunta en decembro de 2022, que pasou de ser promovido por Altri a unha sociedade de nova creación, Greenfiber S.L. na que tamén participa Greenalia.

O proxecto presentado, que terá unha capacidade de produción de 400.000 toneladas de celulosa e 200.000 de Lyocell ao ano, requirirá unha captación de 46.000 m³/día de auga do Ulla –tanto como consome toda a provincia de Lugo– e un permiso de vertedura industrial ao río Ulla de 30.000 m³/día de augas residuais. “Tamén emitirá xofre reducido total, óxidos de xofre, óxidos de nitróxeno, monóxido de carbono e material particulado”.

As ONGs salientan que entre os moitos impactos negativos que detectan, chama a atención a localización da instalación, que afectaría negativamente até tres espazos da rede Natura 2000 (ZEC Serra do Careón, ZEC Sistema Fluvial Ulla-Deza e ZEC Sobreirais do Arnego) e mesmo ao Parque Nacional das Illas Atlánticas de Galiza, pois o río Ulla desemboca moi preto da Illa de Cortegada.

Rede Natura

Ademais, engaden que os terreos nos que se pretende emprazar a planta de celulosa formaron no seu día parte das propostas de ampliación da Rede Natura en 2008 e 2011 da propia Xunta, que nunca se levaron a cabo.

Estas organizacións lembran, especialmente a Teresa Ribera, que a Comisión Europea abriu a España (“e a Galiza entre outras comunidades”) diversos procesos de infracción por incumprimento  das súas obrigas para completar a rede Natura 2000 e pola ineficacia dos instrumentos de xestión.

Impacto no tecido socioeconómico

Finalmente, as cinco entidades ecoloxistas advirten do impacto no tecido socioeconómico tanto da comarca da Ulloa, eminentemente rural e agrogandeira, paso obrigado do Camiño de Santiago, coma na ría de Arousa, os seus ecosistemas litoriais, bancos marisqueiros e a pesca tradicional.

Tamén aseguran que a Galiza non pode soportar outra industria que reverta nunha maior eucaliptización do territorio.” Numerosos estudos científicos demostraron que a esaxerada proliferación destes monocultivos no noroeste peninsular está directamente relacionada coa perda de biodiversidade, a deficiente integridade ecolóxica, a inflamabilidade da paisaxe e mesmo coas limitacións á hora de mitigar o cambio climático”.

Para Amigos da Tierra, Ecoloxistas en Acción, Greenpeace, SEO/BirdLife e WWF sería moi difícil de explicar a incoherencia de destinar fondos de recuperación, transformación e resiliencia a un proxecto que non parece cumprir en absoluto o obrigado Principio DNSH (Do Non Significant Harm) no que afecta a cuestións como a “protección e recuperación da biodiversidade e os ecosistemas” e o “uso sostíbel e a protección dos recursos hídricos e mariños”.