Axendas médicas de calidade... ou non!

"De diñeiro e calidade a metade da metade", refraneiro popular. Con grande alarde, a Consellaría de Sanidade aprobou as Axendas de Calidade para o Persoal Médico. Coma sempre, o que programan nunca ten nada que ver coa realidade. Recordamos os "10 minutos por paciente", o de non máis de 33 pacientes por día, non máis de sete sobredemandas, unha enfermeira por cada médico, prazas "ilimitadas de persoal sanitario" que logo non son tal, e de médicos e médicas, as menos. A realidade, co Sergas, sempre supera a "ficción" en materia sanitaria. Unha axenda normal dun médico ou médica de Atención Primaria é sempre máis elevada do razoable. Se temos 10 minutos por paciente e o multiplicamos por 40 pacientes, son 400 minutos. O horario laboral de 8 a 15 horas son 420 minutos. Quedarían 20 minutos para promoción da saúde, prevención da enfermidade, investigación, formación, sesións clínicas, certificados médicos "inútiles", domicilios, atención á comunidade, necesidades fisiolóxicas básicas, atención á xerencia por diferentes causas, fallos do ordenador de 3 a 4 veces ao día, etc. Até 56 pacientes nunha soa xornada Todo isto é a definición do médico especialista de Atención Primaria e Comunitaria. Poñámonos como nos poñamos, con atender os pacientes e cometer os menos erros posibles xa é unha boa praxe. Se a calidade asistencial non se resente máis é polo bo facer dos e das profesionais sanitarias Para ilustrar esta análise, dende o día 23 de febreiro do 2023, a miña axenda foi de 56, 37, 53, 46, 37, 30, 40, 49, 43, 41, 44, 30, 37, 54, 54 e 46 doentes diarios. Podemos facer "calidade asistencial" con este número de persoas en cada día de consulta? É razoable que a administración permita esta situación e non lle poña remedio xa? O ben máis prezado que temos, a nosa saúde, non pode estar a expensas de que o persoal médico estea saturado de traballo día si e día tamén. Nas enquisas á poboación xeral, para dar a valoración da calidade asistencial, as e os profesionais non saímos mal parados, pero a pregunta do millón é: por que nunca se pregunta por como o fan as e os administradores do sistema sanitario público na Galiza? Estou seguro de que suspenderían cun "moi deficiente". Se a calidade asistencial non se resente máis é polo bo facer dos e das profesionais sanitarias! Hai uns días, o Tribunal Superior de Xustiza da Galiza (TSXG) condenou o Sergas por "vulnerar os dereitos do persoal médico e de pediatría" por "non respectar a normativa vixente para garantir a súa integridade pública e a súa saúde". E non pasou nada. A situación no Sergas é tan patética que os aparellos que "doou" Amancio Ortega á sanidade pública di Rueda que os van "poñer na sanidade privada, por falta de espazo". Incrible, pero certo! A xerente do Sergas di que non ten "conflito de intereses" co seu irmán, o xerente da Asociación de Hospitais de Galicia (Ahosgal), que é con quen ten que tratar e chegar a acordos para "repartir" os cartos da pública á privada (a Xunta de Galicia pagou 2.000 millóns de euros en 10 anos á sanidade privada, 203 no ano 2022). Ademais, o Sergas deixa de convocar prazas de Médico Interno Residente que ten asignadas polo Ministerio e di que a culpa é deste por non ofertar máis prazas MIR (recoñecido polo propio conselleiro, García Comesaña, no Parlamento Galego). Tamén convoca na Galiza prazas de médicos e médicas sen oposición, só por concurso, e por suposto, non convoca todas as que serían necesarias, deixando fóra futuros médicos e médicas con praza, para poder exercer ao día seguinte! E o de que poida exercer persoal médico en formación de cuarto curso, á parte de ser ilegal, é unha irresponsabilidade! E aínda máis, indica que pode haber centros de saúde sen pediatra (neste momento 192, con 11.478 crianzas sen especialista, 18%). Fin da precariedade Por suposto, non teñen ningunha previsión para resolver o grave problema das múltiples xubilacións que se esperan (debido, sobre todo, ás malas condicións laborais, aos baixos salarios e á inestabilidade profesional). En fin: todo a peor. O de que "persoal de enfermaría poida exercer como médico" (Rueda dixit) xa é de traca. Ademais de ser ilegal, non sei que dirán as pacientes, cando por un problema médico, sexan atendidas por un enfermeiro ou enfermeira. E cando se pon a "negociar" faino cos colexios e cos sindicatos de médicos. E que propón: darlles o pago da exclusividade e o poder exercer na pública e na privada: peor imposible. Pero é o que temos e o que debemos cambiar nas vindeiras eleccións (xa nas municipais), tendo sempre en conta á hora de emitir o voto: quen defende e quen non a sanidade pública na Galiza. Non o esquezamos!