Pódese aprender a coidar e ser iguais a distancia?

Nestes días pasados a Consellería de Educación da Xunta de Galicia enviaba aos centros de ensino público, que imparten ensinanzas de Formación Profesional, a oferta formativa para o vindeiro curso 23-24. Nos últimos días de actividade académica e, sen apenas tempo para responder, recibiron novas moi sorprendentes e bastante preocupantes. Resulta que estamos a asistir a unha privatización encuberta da Formación Profesional, así como a recortes de profesorado e á redución do orzamento no ensino público. No canto de atender as demandas reais e razoadas de determinados centros que solicitaban especialidades acordes co medio como poden ser Hostalaría e Turismo en Ribeira, Imaxe persoal en Compostela ou Marítimo-Pesqueira en Boiro, ou ampliar modalidades de formación, como era a proposta do CIFP A Xunqueira I de Pontevedra, que consideraba necesario ofertar a distancia os ciclos superiores de Integración social e Promoción de igualdade de xénero, dada a gran demanda existente e as saturadas listas de agarda, a resposta foi unha verdadeira labazada: a non implantación de novos estudos nuns casos e o peche do ensino presencial noutros. De súpeto semella que se debe ofertar moito máis ensino a distancia na pública e, porén, ampliar a oferta presencial na privada De súpeto, semella que se debe ofertar moito máis ensino a distancia na pública e, porén, ampliar a oferta presencial na privada dun xeito exponencial e moi descarado. As familias profesionais máis afectadas son Administración e Xestión, Informática e Comunicacións e, de xeito especial, Servizos Socioculturais e á Comunidade, precisamente ciclos con moita demanda, cun gran índice de empregabilidade (cerca dun 80%) e, ademais, (oh casualidade!) moi feminizados. E neste punto penso que é preciso analizar máis a fondo as consecuencias. Velaí, a familia profesional de Servizos Socioculturais e á Comunidade comprende os ciclos de Actividade doméstica e limpeza de edificios, Atención a persoas en situación de dependencia, Educación Infantil, Integración social, Animación sociocultural e turística, Mediación comunicativa, Promoción de igualdade de xénero e Formación para a mobilidade segura e sustentable, todos eles estreitamente vinculados coa mellora dos coidados, da convivencia e da educación en igualdade. Pois ben, aínda que por certa demanda social (persoas adultas empregadas, que viven no rural ou con ocupacións varias) teñan que ser impartidos, en ocasións, a distancia, son aprendizaxes que precisan da presencialidade, da interacción para desenvolver capacidades de relación social e do traballo en grupo para exercitar a competencia emocional e as habilidades sociais, e, polo tanto, non debería fomentarse como se está a facer o ensino “online”, e menos aínda, en determinados ciclos formativos. A corresponsabilidade, materia pendente Nesta altura na que as mulleres dedicamos o dobre de tempo que os homes aos traballos do fogar e aos coidados de menores e persoas dependentes, porque a corresponsabilidade aínda é unha materia pendente nas familias e para as diferentes administracións; agora que a Manosfera (comunidades de homes que promoven o antifeminismo polas redes) vai en aumento e o negacionismo da violencia de xénero está presente tamén nunha parte da xente moza; cando nalgúns centros de ensino non se conmemoran días tan sinalados para a igualdade de mulleres e homes como son o 25-N e o 8-M; e, asemade, no último informe do Consejo General del Poder Judicial, relativo ao primeiro trimestre do ano 2023 sobre violencia de xénero, se nos di que aumentou o número de adolescentes enxuizados e condenados por delitos deste tipo e que se triplicou a cantidade de dispositivos electrónicos de seguimento para defender ás vítimas da violencia machista en Galicia, porque estas medraron un 7,2% e as denuncias un 3,1% fronte ao mesmo período do pasado ano; pois ben, con todo isto a sociedade no seu conxunto debería reaccionar, pero fundamentalmente o sector do ensino, ferramenta indispensable para un cambio social e que democratiza as posibilidades de mellora ao facer chegar a todo o alumnado, sen distinción, estas arelas dunha sociedade máis xusta, colaborativa, igualitaria e democrática. A desigualdade é violencia e, precisamente, ensinanzas como as que transmite o profesorado que traballa na familia profesional de Servizos Socioculturais e á Comunidade, persoas comprometidas na mellora da situación do seu alumnado, son as que necesitamos para conseguir que as relacións sociais, laborais e afectivas non estean dominadas polo individualismo, polo racismo e a xenofobia, polo consumismo, pola imposición dos estereotipos de xénero nin polo clasismo dominante.