PPdeG, BNG, PSdeG: acertos e erros de cada partido este 18-F

Galicia xa escolleu quen o goberne e convén arrancar desexándolle sorte e acerto, pois o seu sino será o noso por outros catro anos. Un gris espírito burocrático inculcou na xente o sentido de responsabilidade, máis aló dos intereses propios. Apoltronando o coñecido que non sente a ameaza do bo por coñecer. Acertos en campaña O acerto máis grande do Partido Popular tívoo na última semana cando, ameazado pola tendencia alcista do BNG, mobilizou a súa xente para ir casa por casa nos núcleos pequenos e medianos, tirando de incentivos económicos para o resto. Como se ten apuntado, na actualidade o liderado dos populares explícase polo control dos medios e o apoio das elites: na urbe, das elites económicas; no medio rural, das elites sociais. O BNG, á parte dunha campaña ilusionante que deu resultado entre os menores de 45 anos, soubo deixar a crise dos plásticos a tempo para centrarse na unidade dunhas ideas comúns e modernas. Así, non serían posíbeis as cotas de voto desta formación o 18-F sen o camiño aberto previamente por AGE. Sendo Beiras o nexo de unión entre un sentir de esquerdas e un nacionalismo galeguista. Tanto é así que as vertentes estatalistas da esquerda, ou non obtiveron representación ou obtivérona moi baixa. Que fixo ben o PSdeG? Mostrar unidade co BNG e tratar de concentrar o voto, sabedores da complexa aritmética que traduce as papeletas en representantes no Hórreo. O partido en España entendeu rápido que non ía gañar en Galicia. Por un lado, Besteiro non era aínda coñecido en todo o territorio e a televisión pública galega non ía facilitar que isto se axilizase. Por outro, a conservadora Galicia non parecía proclive a aceptar as 'modernidades' de Pedro Sánchez. Porén, polos excesos do PP estatal cara ás eleccións galegas, Puigdemont acabou revelando uns contactos coa dereita que hoxe a limitan á hora de xulgar con vara longa o goberno socialista. Desta maneira o PSOE non perdía. En todas as comunidades onde hai friccións, o partido sitúase como a única alternativa de ámbito estatal, clásico e coñecido, para encamiñar un novo modelo de Estado, que entenda a pluralidade como a fortaleza de dezasete proxectos autonómicos capaces de tecer ao unísono unha manta grande que os acubille a todos. Atallándolle a Sumar. O PP deixou desatendidos os votantes menores de 45 anos nas súas propostas e o sentido galego das mesmas Á marxe da crise dos 'pellets', que os galegos desculpan en favor da tradición, o PP enfocou a campaña en salvar a honra de Feijóo. Nese senso deixou, por vez primeira, que os debates estatais entrasen a formar parte dos problemas autóctonos. Un Rueda aínda dubitativo e descoñecido para os galegos atopaba no debate español o apoio que animaría as súas bases a ir votar. Así, a Xunta elixiu a data das eleccións aproveitado as tensións coa amnistía. O PPdeG deixou desatendidos os votantes menores de 45 anos nas súas propostas, o sentido galego das mesmas e os cargos municipais como responsábeis últimos de mobilizar o voto como reflexo do local. Evidenciando que nesta formación importa máis o SMS –o asfaltado da pista ou o punto de luz, dixitais– que o deseño da campaña electoral. O acerto do PP foi o erro do BNG. Con presenza histórica en toda Galicia, aínda non é capaz de se ensamblar coa masa social de maior idade. Vigo e a presenza de Pontón en Balaídos na xornada de reflexión exemplifican ben a necesidade dun partido que permee no subconsciente colectivo aproveitando a forza da masa para transmitir unha mensaxe aínda cando non se verbaliza, necesariamente. Que fixo mal o PSdeG para os seus propios intereses? Amalgamarse tanto co BNG que non retivo nin os seus votantes clásicos. Pese á parte positiva xa comentada, o negativo aquí é que esas persoas, que xa un día cambiaron o sentido do seu voto, entendan que nas seguintes eleccións non supón un conflito interno volver facelo. Goberno e oposición O PP enfronta diferentes desafíos dentro do seu propio electorado. Segue existindo un galeguismo incómodo ante determinadas posicións estatalistas do PP galego –sentir que un día representou o sector da 'boina'– e, por outra banda, Democracia Ourensá, que vén a darlle un aviso importante, a valorar. En canto ao BNG, o galego non é nacionalista pero si galeguista. Nesa aparente contradición é onde o partido debe percutir para seguir medrando. Estando presentes no tecido social. Nos problemas da terra e da xente. E sendo próximos todo o ano.