Numancia resiste

Bruxelas vén de acoller sendas sesións nun tribunal internacional en contra do Bloqueo a Cuba. Un panel de cinco xuíces escoitou as probas dos efectos destas medidas sobre o pobo cubano. O seu veredicto resulta un documento xurídico-político sumamente valioso para condenar un conxunto de políticas xenocidas que teñen xa máis de seis décadas e que buscan, como expresou en 1960 Lester Mallory, Secretario de Estado Adxunto de EEUU para Asuntos Interamericanos, "provocar o desencanto e o desalento a través do descontento e as privacións económicas, debilitar a vida económica en Cuba, privala de diñeiro e bens co obxectivo de facer baixar os salarios nominais e reais, provocar a fame e a desesperación e provocar o derrocamento do goberno". O mundo contra o bloqueo O conxunto de medidas coercitivas unilaterais, intensificadas nos anos da administración Trump, especialmente durante a pandemia da Covid-19, recibe por parte do Goberno norteamericano o eufemístico nome de "embargo". Os cubanos insisten enfaticamente na denominación de bloqueo, como a que mellor expresa o carácter de ditas medidas e o grao de persecución a todas as liñas da vida económica do país que estas entrañan. O mundo acaba de rexeitar masivamente o bloqueo de Estados Unidos contra Cuba Este 2 de novembro, por trixésimo primeira ocasión consecutiva, o mundo acaba de rexeitar masivamente o bloqueo de Estados Unidos contra Cuba. Con 187 votos a favor, dous en contra (Estados Unidos e Israel) e unha abstención (Ucraína), o resultado demostra o esmagador consenso internacional sobre o carácter ilexítimo e inxustificado dese conxunto de medidas. Con todo, a pesar do contundente apoio da comunidade internacional, o representante de EEUU puido, na mesma sesión, con total sangue frío, xustificar as medidas tomadas polo seu goberno como necesarias e en función dos mellores intereses do pobo cubano. O custo do bloqueo O custo do bloqueo para a economía e o pobo cubano, só entre o período comprendido do 1 de marzo de 2022 ao 28 de febreiro de 2023, estímase en 4.867 millóns de dólares, o cal representa unha afectación de 405 millóns de dólares mensuais, máis de 13 millóns de dólares diarios e máis de 555.000 dólares por cada hora. De non existir o bloqueo, o PIB de Cuba, aínda golpeado polos efectos da crise económica mundial e a pandemia da Covid, puido crecer un 9% só en 2022. Estimacións conservadoras para unha economía como a cubana sitúan nun 5% o crecemento anual necesario para garantir un desenvolvemento sostido do país. A prezos correntes, os danos acumulados durante estas máis de seis décadas de bloqueo, ascenden a aproximadamente 1 billón 337 mil 57 millóns de dólares (1.337.570.000.000). Un nutrido repertorio de leis aprobadas polos diferentes gobernos norteamericanos codifica e perpetúa esta política inmoral. Entre as principais, a Lei de comercio co inimigo, de 1917, que se usa contra Cuba amplamente, a pesar de ser unha lei pensada para situacións de guerra ou emerxencia nacional. A Lei de asistencia exterior, de 1961, a Proclama Presidencial 3447, de 1962 emitida por Kennedy e que estableceu o "embargo" total de Cuba. A Lei para a democracia cubana ou Lei Torricelli de 1992 e a Lei para a liberdade e a solidariedade democráticas cubanas ou Lei Helms-Burton de 1996, que elevaron a un novo nivel esta política de cerco, persecución e inxerencia. A isto súmanse as máis de 240 medidas aprobadas polo goberno de Trump e que chegan ao punto de perseguir incluso as operacións de compra e transporte de combustíbel vitais para o funcionamento da economía e a vida na illa. A dimensión deste cerco sostido por un período de tempo que non ten comparación histórica, levaron ao presidente de México, Andrés Manuel López Obradoiro a afirmar, nun discurso do ano 2021: "Pola súa loita en defensa da soberanía do seu país, o pobo de Cuba merece o premio da dignidade e esa illa debe ser considerada como a nova Numancia polo seu exemplo de resistencia". Bloqueo e xenocidio Pola súa duración e o carácter extraterritorial, o bloqueo a Cuba clasifícase como unha política xenocida. O xenocidio non é só o exterminio directo polas armas. É tamén a destrución da calidade de vida, das condicións materiais de vida dunha poboación. É o empobrecemento premeditado, a asfixia económica e a persecución de todas as vías polas cales unha pequena economía pode tentar reproducirse. Cantas vidas se perderon, pérdense ou están en risco de perderse por estas medidas? A conta é moi difícil de sacar, pois ás vítimas directas súmanse as colaterais, e a esgazadura que as moi difíciles condicións cotiás impoñen a individuos e familias. Iso non figura en ningunha estatística. É o custo silencioso dos xenocidios, o que máis fondo cala e máis difícil de estimar é.