Merchandising de Leonor para branquear a monarquía

Levamos moito tempo baixo dous tipos de bombardeos: os que atordan as mentes dos cidadáns e os de verdade, os de fogo real que matan as persoas, sexan nenos, mulleres ou vellos. Estes días o corpo e o corazón piden falar de Palestina, cando o sangue chorrea nas follas en branco pola culpa dos asasinos sionistas dos Estados Unidos e Israel (Palestina vencerá!). Mais eu vou falar dos outros bombardeos, os que din que non matan, máis deixan polo camiño moitos "feridos". É certo que ao tempo que a investidura de Pedro Sánchez asistimos a unha campaña promonarquía de dimensións descoñecidas até agora, que rematou na súa primeira fase o 31 de outubro, cando Leonor de Borbón e Ortiz fixo 18 anos (maioría de idade) e xurou a Constitución de 1978 (artigo 61.2 da chamada Carta Magna). É dicir, xa pode ser nomeada raíña e substituír a seu pai Felipe VI. Regreso de Gales Mais a campaña arrancou no mes de maio co regreso entón da infanta do seu internado de Gales, onde fixo o bacharelato internacional. Despois veu o posado da familia real (minguada) nos xardíns da Alfabia (Mallorca), seguido da incorporación de Leonor de Borbón á Academia Militar de Zaragoza, onde fixo outra xura, a da bandeira. Pouco despois, presenza no desfile do 12 de outubro vestida co uniforme de gala de dama cadete do Exército de Terra. O rei Felipe VI aproveitou a festa para a súa "presentación diante a sociedade" no Palacio Real. Días despois, tivo lugar o acto de entrega dos Premios que levan seu nome no teatro Campamor de Oviedo, e así até chegar á maioría de idade, o 31 de outubro pasado. Os méritos de Leonor Xamais a Casa Real se embarcara nunha campaña mediática tan forte de branqueo da monarquía coa difusión de "fotos íntimas" e publirreportaxes en todos os medios de comunicación até chegar a fartar, até case provocar o vómito –falo por min– de tanta presenza da princesa de Asturias. O xornal de maior tirada do país dedicou sen vergonza páxinas e páxinas e titulares como: "A monarquía reinvéntase con Leonor I". Despois do show do día 31 de outubro no Congreso dos Deputados e Deputadas, Felipe de Borbón e Grecia impúxolle no Palacio Real de Madrid o colar da Orde de Carlos III, a máxima condecoración do Estado. Eu, ignorante de min, pregunto: que méritos ten Leonor para esa distinción? Ningún, diría, a non ser o mérito de ser filla de quen é. Para cando un referendo que nos dea a escoller monarquía ou república? A mercadoría nun chambón A aposta da monarquía con estes festexos, máis de xustas medievais que dun acto do século XXI, queren transmitirnos a todos nós, "seus súbditos", que o proceso hereditario da coroa dos Borbóns esta en marcha... e cun amplo merchandising: cuncas, camisolas, bandeiriñas, pins, autocolantes, moedas, selos; até se viron pasteis coa bandeira bicolor... Esta mercadoría ficará nas mans dun chambón do Rastro. Por moitos cartos gastados en fotos e artigos en papel couché e moito 'brilli brilli', o que tería que facer posíbel é que os cidadáns –non súbditos– poidamos decidir en referendo monarquía o república. Todo o demais rexeitámolo abertamente. Tamén a farsa da cea no Pardo de todos os membros da familia real, incluído o avó de Leonor, o corrupto Juan Carlos I, verdadeiro 'ionqui do diñeiro' desde os anos 70 e fuxido a Abu Dabi (Emiratos Árabes Unidos) o 3 de agosto de 2020 polos escándalos financeiros que non quixo investigar a fondo a Fiscalía. Nesta ocasión, o retorno por doce horas do rei emérito non foi para navegar no Bribón cos seus conmilitóns de Sanxenxo –a onde regresou a semana pasada, por certo–, foi para cear no mesmo palacio onde en 2007 Juan Carlos I e o rei Abdalá fixeran a presentación da Fundación Zagatka, á que despois incorporou como beneficiarios aos seus fillos. Felipe VI volvería aparecer na Lucum –outra instrumental para ocultar e xestionar a súa fortuna– xunto a entón infanta Leonor... Tamén o Palacio do Pardo foi residencia do ditador Franco e está moi preto da Casa de La Angorrilla, o niño de amor que Juan Carlos I tivera co súa amante Corinna Larsen. Ao mellor esqueceron que aquela noite do 31 era Samaín; o Día de Mortos, en México. Boa maneira de fechar a campaña de mercadotenia da estreada leonormanía.