10 migrantes morren de frío no mar Mediterráneo

A pesar do endurecemento das políticas migratorias que está a impulsar o Goberno de extrema dereita en Italia, dificultando incluso o traballo dos buques de organizacións non gobernamentais no mar Mediterráneo que tratan de suplir as deficiencias das forzas fronteirizas da Unión Europea (UE) e auxiliar os migrantes, os refuxiados non deixan de buscar como chegar ao bloque comunitario fuxindo da violencia armada ou de situacións socioeconómicas límite. Esas tentativas sufriron outro episodio tráxico do que informou onte a Garda Costeira italiana, que sinalou que rescatou fronte á illa de Lampedusa unha embarcación con oito persoas falecidas polo frío durante a ruta, incluída unha muller cun embarazo moi avanzado. Os superviventes trasladaron que durante a travesía unha muller lanzou á auga o seu bebé de catro meses, tras falecer de frío a crianza, nun acto desesperado. Un home entrou na auga para intentar recuperar o corpo pero rematou por afogar, explicaron. Estas mortes elevan a 75 o número de migrantes falecidos ou desaparecidos en 2023 tratando de cruzar o mar Mediterráneo, segundo as cifras da Organización Mundial para as Migracións. Desde 2014 case 26.000 persoas foron rexistradas como mortas ou desaparecidas no Mediterráneo. As 42 persoas rescatadas con vida onte relataron que partiron de Sfax, en Tunisia, hai varios días. Malia que na mañá da cuarta feira un pesqueiro tunisiano alertou da presenza da embarcación, non foi até a tarde cando Malta, responsábel dos rescates nesa zona, emitiu unha petición de axuda que levou as autoridades italianas a desenvolver un operativo de rescate. Italia contra as ONG O decreto do Executivo que lidera a primeira ministra Giorgia Meloni que procura obstaculizar o traballo das ONG -e que xa está a limitar os rescates- con presenza no Mediterráneo foi cuestionado esta semana polo Consello de Europa, alertando de que podería constituír unha violación das obrigas italianas no tocante aos dereitos humanos, recollidas en distintos convenios internacionais ratificados por Roma. Por unha parte, critica que os portos asignados para o desembarque de migrantes rescatados no mar estean localizados no centro ou norte de Italia, “prolongando o sufrimento” das persoas refuxiadas por medio de “atrasos indebidos” en recibir a asistencia que merecen. En paralelo, limita o tempo que pode pasar entre os rescates e a chegada a porto, polo que está a “obrigar” a que varias entidades freen as súas iniciativas pola imposibilidade de cumprir a norma. Asemade, o Consello advirte que a “vaguidade” na norma arredor dos requisitos técnicos destas embarcacións “podería derivar en inspeccións de seguridade longas e reiteradas”, facendo insostíbel a “valiosa asistencia” que prestan estes buques. Italia e a UE, cómplices de crimes de lesa humanidade A cuarta feira renovouse automaticamente outros tres anos o acordo entre Italia e Libia dirixido a “combater a inmigración ilegal”, asinado orixinalmente en 2017. Para que Trípoli free o paso dos migrantes Roma comprometeuse a fornecer apoio técnico e financeiro, achegando até o de agora arredor de 60 millóns de euros. Por parte da Unión Europea, desde 2015 destinaron a Libia 700 millóns de euros para este fin, sosteñen as cifras oficiais ofrecidas por Bruxelas. Human Rights Watch contestou a medida subliñando que manter a colaboración coa “Garda Costeira libia, sabendo que facilitará o regreso de milleiros de persoas a graves violacións dos dereitos humanos, fai que Italia e a UE sexan cómplices deste tipo de crimes”. Até 108.000 persoas foron expulsadas a Libia desde Italia nos últimos cinco anos respondendo á “obsesión” de Roma por afastar das súas costas a persoas migrantes e solicitantes de asilo, apunta a entidade. En setembro do pasado ano a Fiscalía da Corte Penal Internacional destacara que os delitos contra os migrantes no país africano “poden constituír crimes de lesa humanidade e crimes de guerra”, con posterioridade á publicación dun informe da Organización das Nacións Unidas que denunciou que as persoas migrantes en Libia enfróntanse ao “asasinato, desaparición forzada, tortura, escravitude, violencia sexual e outros actos inhumanos en relación coa súa detención arbitraria”. O investigador de Amnistía Internacional Matteo de Bellis asegurou que Roma “é plenamente consciente de que as ferramentas que está a proporcionar serán fundamentais para máis violacións dos dereitos humanos”, nunha política semellante á aplicada polo resto da UE e capitais como Madrid, que renovou esta semana os seus lazos con Rabat. Unha política común da UE Desde 2015, "a política migratoria da UE centrouse principalmente en evitar que os posíbeis solicitantes de asilo entren", explica o correspondente estranxeiro de temas migratorios de DW, Bernd Riegert, que contesta as denuncias do Executivo de Roma de que as ONG benefician a actuación das mafias e de que o país sufre unha maior presión migratoria que os Estados da contorna sostendo que "non teñen motivos para berrar que están superados e xustificar as súas promesas" de extrema dereita.