Por que o sector do mar denuncia a "competencia desleal" do peixe asiático na UE?

O malestar no sector primario, aquel que obtén os seus recursos da natureza, non remata no agro. A actividade económica relacionada co mar tamén engade as súas reivindicacións e solidarízase coas protestas que se fixeron até agora e as que hai convocadas nos vindeiros días. Fíxoo a través dun comunicado conxunto realizado polas grandes organizacións estatais da pesca e a acuicultura. Aínda así, non consideran "oportuno" sumarse ás mobilizacións neste momento e agardan facelo de cara ás vindeiras eleccións europeas do 9 de xuño. Debate: que medidas precisa o sector pesqueiro galego? O vigués Iván López van der Veen, presidente da Asociación Nacional de Armadores de Buques de Pesca de Bacallau (Agarba), integrada na Cooperativa de Armadores de Pesca do Porto de Vigo (ARVI), indica que “moitas das reivindicacións que agora saen por parte do campo xa as levamos denunciando nós durante moito tempo”. Pon como exemplo “a problemática desleal de países terceiros, a sobreregulamentación, a non comprensión da cadea alimentaria ou mesmo unha romantización por parte das cidades de como debería ser a produción primaria que leva a facer políticas desfasadas”. En relación á cadea alimentaria, unha das realidades que salienta é o incremento de prezo desde que o produto sae do barco até que se vende á poboación. Algúns exemplos de incrementos en destino atopámolos nos datos do Observatorio da Cadea Alimentaria, procedentes do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación (MAPA) correspondentes á quinta semana de 2024 (do 29 de Xaneiro ao 4 de Febreiro de 2024). É o caso da pescada tivo un prezo en orixe de 10.75 euros/kg e rematou en destino, de media, cun prezo de 26.41 euros/kg (+145,67%). Primeiras xornadas de fechamento de caladoiros en Francia: Bruxelas insta a pedir compensacións Competencia estranxeira Un dos temas de conflito que teñen en común no mar e no agro é a incidencia que padecen polos produtos que chegan doutros países. Na pesca, organizacións como a Federación Estatal de Confrarías de Pescadores (FNCP) e a Federación Estatal de Asociacións Provinciais de Empresarios Detallistas de Peixe e Produtos Conxelados (Fedepesca) apuntan que as políticas da UE debilitan “irresponsabelmente” os intereses da cidadanía eentre outros temas no das importacións. Neste sentido, aseguran que un 70% do peixe consumido na UE provén do exterior e, segundo o sector, facilitando a entrada destes produtos, sobre todo de orixe asiática, sen esixirlles os mesmos estándares que aos produtores comunitarios, polo que son máis competitivos en prezos ao non estar sometidos ás mesmas exixencias que aos comunitarios. Un informe ratifica o liderado da Galiza na pesca comunitaria no estranxeiro: 80% dos investimentos do sector recaen no país No caso estatal, achegan unha realidade que indica un saldo exterior negativo que medrou no tempo (-3.581 millóns de euros en 2022, segundo o terio de Agricultura, Pesca e Alimentación), cunha taxa de cobertura que na última década que se situou en torno a 60% (60,5% en 2022). A modo de exemplo, en 2023 o Estado español importou un total de 23.751 toneladas de lombos de atún exentas de aranceis das que 79% procedía de China, un país que, segundo denuncia o sector, está recoñecido internacionalmente por practicar pesca ilegal, non declarada e non regulamentada (INDNR). Malia estes datos, para López a cuestión non é "chegar ao abastecemento pleno en Europa xa que se consume moito peixe". Pola contrario, considera que o problema está en controlar que "o que entra no mercado sexa o necesario e que teña o mesmo nivel de requisitos que o noso". Neste sentido, considera "incongruente" que se lles obrigue a fechar zonas ou outros requerimentos "que incrementan os custos" e despois estea no mercado "peixe que non cumpre esas medidas e teñen un prezo moito máis barato". Pon como exemplo o caso da pescada hubbsi "con barcos galegos que pescan coa lexislación europea que compiten cos de bandeira arxentina. Do impacto na pesca á perda de bioviversidade: os riscos da eólica mariña dos que advirte o Tribunal de Contas da UE O caso do abadexo O sector tamén critica a redución de cotas que sigue afectando á frota galega e que polo que demanda que ademais das razóns medioambientais, se teña en conta as motivacións sociais e económicas no seu caso. Un dos últimos casos de malestar tivo como protagonista o abadexo. O pasado 9 de febreiro, o Boletín Oficial de España publicaba as disposicións de ordenación das pesquerías desta especie, da raia e da raia mosaixa con topes de captura nalgunhas zonas fixando un total de quilos por día e buque e 10 para o palangre de fondo e 5 para o resto de modalidades. Esta medida criticouna o BNG, a través do seu portavoz no Congreso, Néstor Rego, que pediu unha rectificación ao Ministerio. O nacionalista cre que esta nova redución débese ao criterio do Consello Internacional para a Exploración do Mar, asumido pola UE, que fixa unha nova redución na liña da “precaución” pola "escaseza de información do nivel de explotación". A UE negocia con 12 Estados as cotas de pesca para 2024 Falta de titulacións e pouco relevo xeracional Alén das coincidencias nas demandas no mar e no agro, López marca algunhas propias do sector que considera fundamentais e están dentro das reclamacións que poñen enriba da mesa. “Temos un problema coa falta de persoas tituladas e o relevo xeracional, por exemplo, que causa a parada de moitas embarcacións por falta de títulos dispoñíbeis”, asegura o responsábel de Agarba. Esta circunstancia, entende “está en mans dos gobernos europeos e ten que ver coa parte burocrática e administrativa”, un asunto que se podería resolver “co recoñecemento de títulos”. A organización de armadoras e armadores (Cepesca) urxe implicación das administracións e axentes sociais. Segundo os últimos datos do Instituto Social da Mariña, un terzo do persoal adscrito ao Réxime Especial do Mar ten entre 50 e 59 anos; outro 31% está na franxa de idade dos 40 a 49 e só un 9% é menor de 30 anos. Desde Cepesca fan fincapé en que o pesqueiro é un sector que ten unha idade media elevada, con 8% de persoal en idade próxima á xubilación e, con todo, con salarios altos. Con todo, a dificultade para atopar persoal para o sector, para a entidade, vai máis alá dos salarios e implica facilitar o seu acceso.