Loli Maneiro: "O teatro axuda a perder o individualismo e a aprender a coordinarnos, como no deporte"

—Como xurdiu a idea de facer un espectáculo arredor dos Xogos Olímpicos? O grupo de teatro da asociación Con Eles naceu en 2017. Cada ano traballamos unha temática diferente: circo, guerra, piratas... E cada ano hai máis xente entre o público. Desta volta quixemos aproveitar que se celebraban en París para crear unha obra. Estivemos falándoo entre as persoas que conforman o grupo de teatro e tamén con Fran Rei, o director, e pareceunos unha boa idea. Queríamos facer uns xogos diferentes aos organizados en París. Que tivesen moito humor. Neste centro fomentamos moito o deporte e facemos parte de moitos eventos e competicións, polo que tiña sentido e era un tema importante para nós que aínda non tocáramos. —Precisamente, o deporte vai ligado a uns valores que tamén están presentes na actividade da asociación. Por suposto. No centro facemos baloncesto, natación, tenis, fútbol, atletismo... O deporte é fundamental para a integración. Nós imos a moitas competicións, e se ben o feito de gañar non é o máis importante, si o é participar, dar visibilidade e estar aí. Todo isto tamén vai moi ligado ao compañeirismo, compartir tempo e actividades con outras asociacións e con persoas alleas a estas. O que queremos é saír. O obxectivo principal é poder pasar un día por aí, coas amizades do centro e coas que fagamos fóra. O deporte é un factor de socialización importante. Nestas competicións coincidimos con asociacións de toda a Galiza e chegamos a xuntar 400 atletas. E neses momentos é cando compartes vivencias. Vaian onde vaian xa coñecen a xente. Iso si, o deporte nunca debe ser unha obriga, debe ser divertido. —Como funciona este grupo de teatro? Non é obrigatorio: temos sete prazas e van rotando, quen quere participa e pode deixalo en calquera momento. Con todo, nunca tivemos ningunha baixa. As sete persoas que forman parte do elenco estaban moi entusiasmadas coa idea deste ano. Encántanlles os ensaios de teatro e ese é o obxectivo. Igual que co deporte, a estrea desta obra é importante, claro, mais o proceso que hai detrás ao longo de meses ten que ser divertido e enriquecedor. Comezamos en maio cun ensaio á semana e a medida que se achega a data de estrea imos facendo dous ou, como na semana previa, tres. En febreiro xa están preguntando cando vén Fran, porque aínda que é alleo ao centro xa é parte da familia, e para eles significa o comezo das aulas de teatro. A nivel cognitivo axúdaos moito a memorizar e a desenvolver certos aspectos cos que poden ter dificultades, mais con ensaio e adestramento todo sae. O grupo que fan entre eles tamén é moi importante, porque aínda que xa se coñecen por coincidir noutras actividades do centro todos queren que esta obra sala ben. Saben que é un traballo de equipo. O teatro serve para que perdamos o individualismo que temos como persoas. Aprendemos a coordinarnos, como no deporte. E isto é moi importante para eles. —Cales son as sensacións da estrea? Parábannos pola rúa para preguntarnos cando ía ser. Xa somos un clásico do Festiclown. A xente de Vilagarcía xa sabe que participamos e veñen ver un espectáculo divertido. Ademais, o grupo de teatro deste ano conta con persoas novas, así como veteranas, polo que hai moitas emocións.