Antón Lamazares tomará o CGAC de febreiro a maio

O día 16 de febreiro do ano 2024 inaugurarase no Centro Galego de Arte Contemporánea a exposición Antón Lamazares. Inda é día, que percorre a obra do artista da man do comisario António Gonçalves e que ocupará todos os espazos do Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) até o 5 de maio. A retrospectiva do pintor de Lalín constitúe, talvez, a mostra central do programa expositivo da institución para o ano 2024, que prevé un total de once exposicións. Será a segunda vez que o CGAC revise a obra de Lamazares, despois da exposición de 1996 Antón Lamazares. Gracias do lugar, na que, despois do seu regreso á Galiza, o artista reivindicaba que o territorio posuíse as persoas que o habitan. "Tes que viaxar para aprender e enriquecerte", reflexionaba daquela, "porque así saberás construír mellor o que queres dicir. Pero cada un está posuído polo seu hábitat". Lamazares é un dos artistas galegos con máis proxección internacional, despois de traballar durante anos en Nova York -"en Nova York aprendín a querer a miña aldea"- ou Berlín. Fillo dunha xenealoxía que inclúe a Dubuffet, Fontana ou Tàpies, transcendeu todas esas influencias para crear unha obra de complexas resonancias e dunha sofisticación oculta baixo os soportes ásperos -cartóns ou taboleiros de madeira-, o debuxo primitivista e o protagonismo da materia e a cor. A arte como idea e como transformación Xénero e poder O director do CGAC, Santiago Olmo, será tamén o comisario dunha exposición que percorrerá a obra de Priscilla Monge (1968, San José, Costa Rica) unha artista que interpela estereotipos e tópicos ligados á feminidade e a cuestións coloniais, mais sen acudir ao estrépito que por veces se apodera deste tipo de discursos: Monge prefire indagar no íntimo e na vida cotiá para desvelar as contradicións que se oculta tras a aparente futilidade do doméstico. Probabelmente, Olmo continúa con esta exposición coa súa investigación na arte centroamericana e nas posíbeis confluencias coa arte galega -partindo de fenómenos comúns como o da emigración- que xa se deixou ver, entre outras ocasións, na XXXI Bienal de Pontevedra. Olmo foi tamén quen comezou a programar no CGAC as exposicións "de media carreira", que este ano, comisariada por Montse Cea, estará dedicada a Mar Caldas (Vigo, 1964), unha artista que explora as políticas da representación que usa fotografía, vídeo e texto introducindo elementos procesuais na súa obra. Autora de numerosos ensaios, artigos e conferencias, ten coordinado e comisariado proxectos e exposicións. Entre 2011 e 2014, dirixiu a Sala X, Sala de Exposicións do Campus de Pontevedra, entre 2011 e 2015 co-comisariou Artistas. Proxecto de visibilización das obras das alumnas da Facultade de Belas Artes da Universidade de Vigo e desde 2016 coordina Sen Moldes. Comentarios fotográficos sobre os xéneros. 30 anos renovando a mirada sobre a arte Novas linguaxes O CGAC presenta tamén unha incursión en xéneros que xa non son tan novos pero que quizais seguen tendo unha presenza moi modesta no debate público. Resignificacións, do 7 de xuño ao 1 de setembro, estará dedicada ao traballo en común entre Concha Jerez e José Iges, centrada sobre todo na arte sonora, a instalación e a performance. Iges e Jerez levan anos empregando a paisaxe sonora como base das súas instalacións e performances, percorrendo un itinerario que vai desde o musical até o puramente sonoro. E do 1 de outubro e até xaneiro de 2025, Nicolás Combarro e Miguel Ángel Delgado achegarán ao público a exposición Novos Imaxinarios, que xirará sobre o cinema contemporáneo. Por outra parte, desde marzo até xullo poderá verse a mostra San Pedro: Experiencias dun barrio, un traballo resultado do taller 'No espazo e na voz lemos o tempo', que chegará o traballo comunitario ao museo. O ornamento como arma política na pintura de Almudena Fernández Actividades As actividades para 2024 estrutúranse sobre dous eixos: un de ton educativo con sesións didácticas e outro máis diverso e xeral, vinculado ao programa expositivo. Alén das visitas guiadas, o CGAC organiza obradoiros de artistas, debates, ciclos de conferencias ou cine, así como colaboracións con eventos e congresos. CGAC conta xa con máis dunha vintena de actividades programadas, entre as que destacan os Diálogos Avant Garde, un curso online de moda e arte contemporánea; Memorias dunha Imaxe Latente, un curso de historia da fotografía, ou Arte na Aula, un obradoiro de lectura, creación e comunicación a través de imaxes, entre outros. O museo tamén acollerá encontros arredor de coleccións públicas de arte contemporánea así como unha charla-concerto en memoria de María Callas ou un curso sobre o cinema no Camiño de Santiago. Ademais, haberá actividades relacionadas coas exposicións de 2024. Dupla exposición para celebrar o trixésimo aniversario do CGAC Rematan os actos do 30 aniversario do CGAC Como fechamento do 30 aniversario do Centro Galego de Arte Contemporánea que se celebrou este ano, aínda estarán dispoñíbeis até o vindeiro día 14 de xaneiro varios traballos que fixeron parte da conmemoración. Os interesados poden visitar a mostra Implosión, a arte conceptual na colección CGAC comisariada por Pedro de Llano, con obras de Vito Acconci, Dan Graham, Ana Mendieta, Marcel Broodthaers, David Lamelas ou Hamish Fulton, todos eles protagonistas no pasado de mostras do centro. Traballo en equipo. Unha historia posíbel do CGAC, comisariada polo director do Centro, Santiago Olmo, que revisa o pasado da institución, poderá verse aínda até o 7 de xaneiro. Ademais, no vestíbulo do CGAC estará até o 14 de xaneiro a intervención Flor e acanto de Almudena Fernández Fariña, un diálogo contraposto entre a arquitectura minimalista de Álvaro Siza e o barroquismo do convento de San Domingos de Bonaval. Nas mesmas datas, estará presente a intervención de Suso Fandiño na terraza do edificio, baixo o título O CGAC está aquí. E tamén até o mesmo día estará instalada A Profundidade do corpo: a Onda de Ernesto Neto.