Recoller a vida en caixas é un acto de peche simbólico a experiencias vividas e a apertura a xanelas de reflexión sobre unha mesma e sobre a contorna na que respiramos e interpretamos cada día o mundo. Embalando este verán unha parte dos últimos anos, afociñei co derradeiro especial da Rockdelux. Rezaba a publicación que estabamos ante as trinta e dúas páxinas coa mellor recompilación musical do ano e rescatei as impresións do primeiro folleado, pasaran sete meses desde que caera a revista na casa.
Daquela primeira intuición quedaran fixadas varias sensacións e algunha que outra conclusión extraída dunha lectura única deste especial: olfacto heteromasculino, prescrición independente para vivirse como persoa alternativa e superficialidade distinguida.
Ben é certo que de primeiras impresións desaxustadas veñen moitos malentendidos no noso día a día, pero non esquezo que a intuición é un xeito de percibir que completa e nutre a realidade que nos circunda. Así que espontaneamente mirei a equipa que tiña a responsabilidade de prescribir o que se convertería despois en estela de cometa cultural.
E atopei que os postos de dirección editorial, dirección de redacción, dirección executiva/publicidade, coordinación de redacción, scanner e producción xeral estaban desempeñados por varóns. As mulleres formaban parte da equipa como deseñadora, secretaria de dirección e administrativa.
Unha búsqueda ordinaria na rede sobre a Rockdelux devolvéume de contado o abano da ampla nómina de profesionais colaboradores habituais cos que conta a revista especializada, entre eles: Ricardo Aldarondo, Adrián de Alfonso, Kiko Amat, Jordi Bianciotto, Quim Casas, Xavier Cervantes, Nando Cruz, Esteve Farrés, Desirée de Fez, Juan Manuel Freire, Rodrigo Fresán, Pablo Gil, Eduardo Guillot, Víctor Lenore, Ferran Llauradó, Luís Lles, David Morán, David S. Mordoh, Joan Pons, David Saavedra, Gerardo Sanz, Félix Suárez, Ramon Súrio e Luis Troquel.
Pensei entón que quizáis o propio sería mergullarme como buzo neutral na relación de colaboradores e colaboradoras recollidos na edición especial que tiña nas mans. Do colar de contas que chegaba ás noventa e sete persoas, oitenta e catro colaboracións eran do cromosoma XY, e só trece eran mulleres. Pero como da lectura dun único exemplar non procede facer hipóteses febles, xa que son moitos os datos que habería que explotar e cruzar minuciosanente para concluír con argumentos, procurei manterme na curiosidade case inocente da mudanza na que andaba e entrei a ver os espazos de opinión das mulleres en artigos e reseñas. Resultado, só tres tiñan oco: Begoña Donat para abordar a prostitución de luxo en The Girlfriend Experience, Isabel Guerrero que escribía sobre Erik Jiménez e Elizabeth Casillas, nunha mínima reseña dun cómic escrito por e para mulleres.
Deterse nalgunha adxectivación empregada abriría o debate?
St. Vicent, «vísceras tenras dunha muller que sofre e goza»
Alba Farelo, «20 añitos»
Tove Lo, «Icona de pop hipersexual. O seu pop quizáis faga enrabechar de envexa a Taylor Swift»
Circuit des Yeux, «As súas cancións son tenras á vez que dolorosas»
Mariona Aupí, «Soprano melosa»
Kedr Livanskiy, «Unha das creadoras retroelectrónicas máis atractivas do momento»
Taylor Swift «Pode ser, á vez, a veciña do lado e falar explicitamente de sexo, ou entregarse ao romanticismo. Nese ámbito público, no que airea trapos sucios, é onde hai máis tea que cortar».
Na vida, as respostas máis importantes e clarificadoras que nos permiten avanzar están no interior de quen formula as preguntas, e ao fío do recollido, un dos colaboradores da Rockdelux escribía sobre Tori Amos «As cancións de artistas con máis de 50 anos, en particular mulleres, parecen non interesar hoxe en día tanto como deberían...»
HOMODELUX, revista especializada imprescindible no panorama musical. Permítaseme a licencia, pero agora son consciente de quen me prescribiu no número especial que caeu nas miñas mans e non falo de música, senón do que iso me fai sentir. Poño o exemplar da Rockdeluxe dentro da derradeira caixa, embalo con dobre cinta e rotulo: PRESCRICIÓNS DO PASADO.
