Dormes pouco? Estas son as posíbeis consecuencias a longo prazo para a túa saúde
A Organización Mundial da Saúde (OMS) identifica a actividade física como unha forma de manter a función cognitiva. De feito, practicar exercicio de maneira regular pode protexer contra a deterioración cognitiva a medida que envellecemos, aínda que este efecto protector pode diminuír nas persoas que non dormen o suficiente, segundo un novo estudo realizado por investigadores da University College de Londres (Reino Unido).
A investigación, publicada na revista científica The Lancet Healthy Longevity, analizou a función cognitiva durante 10 anos en 8.958 persoas maiores de 50 anos en Inglaterra.
O equipo de investigadores estudou como as distintas combinacións de hábitos de sono e actividade física podían afectar a función cognitiva das persoas ao longo do tempo.
Descubriron que as persoas máis activas fisicamente pero que durmían pouco (menos de seis horas de media) sufrían unha deterioración cognitiva máis rápido en xeral, o que significa que ao cabo de 10 anos a súa función cognitiva era equivalente á dos seus compañeiros que realizaban menos actividade física.
"O noso estudo suxire que pode ser necesario durmir o suficiente para obter todos os beneficios cognitivos da actividade física. Demostra o importante que é considerar conxuntamente o sono e a actividade física cando se pensa na saúde cognitiva. Sorprendeunos que a actividade física regular podería non ser sempre suficiente para contrarrestar os efectos a longo prazo da falta de sono sobre a saúde cognitiva", explicou a doutora Mikaela Bloomberg, autora principal do estudo.
O estudo descubriu, en liña con investigacións anteriores, que durmir entre seis e oito horas por noite e uns niveis máis altos de actividade física estaban relacionados cunha mellor función cognitiva.
As persoas máis activas fisicamente tamén tiñan unha mellor función cognitiva, independentemente de canto durmisen ao comezo do estudo. Isto cambiou ao longo do período de 10 anos, e as persoas máis activas fisicamente que durmían pouco (menos de seis horas) experimentaron unha deterioración cognitiva máis rápido.
Este rápido declive observouse nos participantes de entre 50 e 60 anos deste grupo, pero na de máis idade (70 anos ou máis) os beneficios cognitivos do exercicio parecían manterse, a pesar de durmir pouco.
O estudo
Para o estudo, os investigadores utilizaron datos dun estudo de cohortes representativo da poboación inglesa. Preguntouse aos participantes canto tempo durmían de media unha noite entre semana e dividíronse en tres grupos de sono: curto (menos de seis horas), óptimo (de seis a oito horas) e longo (máis de oito horas).
Tamén se lles deu unha puntuación baseada na frecuencia e intensidade da actividade física declarada por eles mesmos e dividíronse en dous grupos: máis activos fisicamente (o terzo superior dos puntuados) e menos activos fisicamente (os outros dous terzos).
A función cognitiva avaliouse mediante unha proba de memoria episódica (na cal se pedía aos participantes que lembrasen unha lista de 10 palabras, tanto inmediatamente como despois dun atraso) e unha proba de fluidez verbal (na que se pedía aos participantes que nomeasen tantos animais como puidesen nun minuto).
Os investigadores tiveron en conta unha serie de factores de confusión, como que os participantes realizasen antes a mesma proba cognitiva e, por tanto, tivesen máis probabilidades de obter mellores resultados.
Tamén excluíron as persoas con diagnósticos de demencia autodeclarados e aquelas cuxas puntuacións nas probas indicaban algunha deterioración cognitiva, para que os cambios de comportamento relacionados coa enfermidade de Alzheimer preclínica (como os trastornos do soño) non afectasen inadvertidamente os resultados.