Unha nítida reivindicación: a Escola Galega, mais unha insegura e incerta concreción como proxecto

Manuel Díaz Rozas nun encontro da entidade en maio de 1936. De esquerda a dereita e de abaixo a arriba: Xesús Carro, Vicente Risco, Ramón Otero Pedraio, Luís Iglesias Iglesias, Sebastián González García-Paz, Felipe Cordero Carrete, Salustiano Portela Pazos, Paulino Pedret, Jaime Vidal Rey, Antón Iglesias Vilarelle, Manuel Díaz Rozas, Alfonso Vázquez Martínez, Xosé Filgueira Valverde, Xulio Francisco Ogando, Ramón Sobrino Buhigas, Anxelo Ramos Colemán, Isidro Parga Pondal, Florentino López Cuevillas e Xoán López Durá (Foto: Fundación Otero Pedraio).
O catedrático Antón Costa Rico explica como na alba do s. XX se formula unha dupla necesidade: a creación de centros de formación académica e profesional e a da súa galeguización, necesidade sostida polo novo nacionalismo galego. No seu seo, algúns participantes xuntan a necesidade de crear escolas, con prácticas galeguizadas, coa de ser "novas" no seu modo de ser e facer. Con todo, foi insegura e con limitacións a plasmación do que debería ser a nova escola galega, como testemuñan a Escola do Insiño Galego ou a constitución da Sección de Pedagoxía do SEG.
 
Debes estar rexistrado para ler este contido
star
Poderás rexistrarte co teu correo. É rápido e gratis.
Precisa axuda? Envíanos un correo electrónico a subscricion@nosdiario.gal.