A UE súmase á carreira militarista impulsada pola OTAN

O bloque comunitario precisa “alcanzar un equilibrio transatlántico axeitado, independentemente da dinámica electoral nos Estados Unidos”, defendeu a terza feira Margrethe Vestager, vicepresidenta da Comisión Europea e comisaria de Competencia, na presentación da proposta do Executivo da Unión Europea (UE) para unha nova estratexia de defensa. O plan chega despois de que o ex presidente estadounidense Donald Trump, ao que as enquisas outorgan vantaxe de cara aos comicios presidenciais de novembro, cuestionara o compromiso do país coa alianza militar que lidera, a Organización do Tratado do Atlántico Norte (OTAN), abrindo a porta a non responder perante o ataque a un Estado membro que non cumpra desde a perspectiva financeira coa entidade, e no medio dunha escalada dialéctica con Rusia logo de que o presidente francés, Emmanuel Macron, non descartara o envío de tropas a Ucraína. A Comisión propón que en 2030 40% das compras de armas e material militar sexan conxuntas, e que a metade das adquisicións se leve a cabo na UE, unha cifra que se elevaría a 60% en 2035. Vestager explicou que até 80% das compras de armamento do bloque comunitario desde a invasión rusa para enviar a Ucraína foron mercadas no exterior. 68% do total aos Estados Unidos, algo que considerou que “non é sostíbel”. O país eslavo poderá participar tamén nas compras conxuntas. Desde febreiro de 2022 até o 15 de xaneiro deste ano, a UE e os Estados membros comprometéronse con Ucraína a entregar case 50.000 millóns de euros en armas e material militar, e 85.000 millóns de euros en asistencia financeira. Os Estados membros ou da contorna da OTAN prometeron máis de 270.000 millóns de euros a Kíiv. A alianza militar tamén foi citada por Vestager, que incidiu en que “precisamos asumir máis responsabilidade pola nosa propia seguridade, e ao tempo seguir plenamente comprometidos coa OTAN”, á que non pertencen catro membros da UE. Porén, e a pesar de que Bruxelas non cumpriu coa anunciada entrega dun millón de municións de artillaría a Ucraína, o orzamento inicial da nova estratexia ficou en 1.500 millóns de euros. A vicepresidenta recoñeceu que “non é moito diñeiro”, e insistiu en que “pode funcionar como un incentivo”, aducindo que o financiamento “real procederá dos Estados membros”. Ucraína, en risco polos proxectís de uranio empobrecido Outro dos obxectivos marcados é que a compravenda de recursos militares no seo da UE alcance 35% do valor do mercado de defensa comunitario a finais desta década. Con todo, no contexto da campaña para a reelección da presidenta do Executivo da UE, Ursula von der Leyen, que ten como un dos eixos principais o tocante á seguridade do bloque comunitario, un funcionario citado pola canle Euronews asegurou que “necesitamos convencer os contribuíntes de que estamos a crear empregos en Europa”, sinalando que este obxectivo non ten “fundamento legal” e é “non vinculante”. Ao respecto, o comisario de Mercado Interior, Thierry Breton, que fixera un chamamento aos membros para comezar a pensar nunha “economía de guerra”, detallou que “financiar todo isto significa mobilizar recursos financeiros, do sector financeiro, cara ao sector de defensa, o que tamén é moi difícil”. Sexa como for, o plan non inclúe o fondo de 100.000 millóns de euros para a industria militar proposto por Breton. Á vez, a proposición suxire usar os beneficios xerados polos arredor de 300.000 millóns de euros de activos conxelados do Estado ruso, e que ascenderon a 4.400 millóns de euros o pasado ano, para armar Ucraína, a solución coa que se pretende sortear as dúbidas legais en relación aos efectos sobre o sistema financeiro de confiscar os fondos rusos. Ucraína indicou que Bélxica, país que resgarda boa parte destes fondos, estaría a favor de utilizalos en parte para este fin. En 2023, e excluíndo os Estados Unidos, que concentran 40% do gasto militar a nivel mundial, a OTAN incrementou 11% este gasto. No que atinxe á UE, un ano antes dedicara 240.000 millóns de euros á defensa. A pantasma da guerra As palabras de Macron levaron a Rusia a advertir que a chegada de tropas da OTAN a Ucraína faría "inevitábel" a guerra coa alianza militar. Cando a situación comezaba a amainar, despois de que múltiples membros da OTAN rexeitaran as declaracións do líder galo, o secretario de Defensa estadounidense, Lloyd Austin, remarcou que “se Putin ten éxito en Ucraína non parará, adoptará máis accións agresivas na rexión”, recalcando que, “se Ucraína cae, creo que a OTAN estará nunha loita con Rusia”. “É unha ameaza directa a Rusia? É unha tolemia”, respondeu a voceira do Ministerio de Asuntos Exteriores ruso, Maria Zakharova. Os Estados Unidos concentran máis da metade do gasto mundial en armas nucleares Aínda que o titular de Exteriores francés, Stéphane Séjourné, corroborou que “os franceses non morrerán por Ucraína, non imos enviar tropas”, o seu presidente reclamou a terza feira aos aliados de Ucraína que non sexan “covardes”. Pola súa parte, von der Leyen afirmou que “pode que a ameaza de guerra non sexa inminente, mais non é imposíbel”, instando a non “esaxerar os riscos da guerra, pero hai que prepararse para eles”. Esta situación xurdiu tras o segundo aniversario da invasión rusa de Ucraína, que está á defensiva tratando de conter os avances rusos após o fracaso da súa contraofensiva, e cando a OTAN ten que abordar a súa posición a medio e longo prazo ante as baixas posibilidades dunha vitoria militar ucraína, especialmente tras rexeitar antes da invasión unha proposta rusa para estabelecer unha arquitectura de seguridade en Europa que implicaba que a OTAN non operaría en Ucraína. Unha filtración alemá compromete Londres A filtración dunha conversa entre membros do alto mando militar alemán desvelou a presenza de soldados británicos en Ucraína para axudar a Kíiv nos ataques cos seus mísiles de longo alcance, así como plans para usar os mísiles Taurus teutóns contra obxectivos rusos. Ademais, aseguraron que “ninguén sabe” os motivos polos que o chanceler Olaf Scholz “está a bloquear o envío dos mísiles”. O chanceler explicou que busca evitar unha escalada, ao que contestou o Reino Unido demandándolle que acepte enviar os mísiles Taurus ao Exército ucraíno.