-Cal é o detonante da crise que está a sufrir a Academia?
O que provoca esta reacción absolutamente desproporcionada por parte da dirección da Academia son as denuncias que aparecen en determinados medios en que se atribúen contratacións a pesoas concretas relacionadas con membros da executiva.
-A partir diso como se chega a esta situación de desencontro?
Trátase dunha estratexia da cortina de fume. Cando se piden explicacións que, en principio, serían sinxelas de dar o que se recibe é unha resposta asombrosa que pon en cuestión a institución coa introdución de elementos como loita polo poder, descualificación dos membros... sen sustento de ningún tipo. Sen dar nomes nin datos, empregando o rumor e a inxuria. Se hai algunha acusación concreta que se queira facer o normal é poñelo sobre a mesa e dar dados. Inventan, pola contra, unha novela arredor dunha conspiración. O que se está a facer é irresponsábel. No mundo que vivimos, o normal é dar resposta cando a unha institución se lle fan preguntas. Iso é o que se agarda en democracia.
-Alguén na Academia está contento coa marcha de Ferrín?
Ninguén. En ningún momento se puxo sobre a mesa ese tema. Cando anuncia que marcha, as reaccións foron de sorpresa e descontento. O bon para toda a Academia sería que Ferrín rematase o seu mandato.
"O bon para toda a Academia sería Ferrín rematar o seu mandato"
-Quen ten interese en presidir a Academia? Alguén ten intención de controlar a institución?
Cando se produciu o relevo da presidencia, o único candidato foi Ferrín e non se tivo que enfrontar a ningunha oposición. Foi un acordo unánime e todos sentímonos moi contentes polo que el representaba, pola súa traxectoria literaria e persoal. Na miña idea, a chegada de Xosé Luís Méndez Ferrín cambiaría tamén a propia imaxe da Academia. A súa xestión tivo elementos moi positivos, mais tamén demostrou nalgunhas ocasións falta de talante institucional. Dicir que o manifesto “O xogo das Cadeiras” que promovía a entrada de mulleres na RAG era unha “campaña cínica” non ten xustificación. Non se pode insultar a cidadáns que promoven unha iniciativa como esta; demostrou falta de reflexos institucionais.
-Como se pode resolver esta situación?
A iniciativa de como se deben arranxar as cousas correspóndelle á directiva. Se me sorprendeu a carta de renuncia, máis me sorprende o que está a acontecer agora. Estase a facer unha xestión desastrosa e é a institución a que está pagando. Estou preocupado polo futuro da RAG.
-O secretario da RAG, Xosé Luís Axeitos, vén de falar de vostede como “portavoz dos conspiradores”.
Esa acusación é seguir alimentando unha fábula. Eu aparecín dando as miñas opinións cando outros optaron polo silencio. Esa afirmación responde a quen vive nun mundo de película, non real. As cuestións que desencadean a crise saen na imprensa e moitos nos enteramos polos medios. Eses temas seguen sen ter resposta. Se hai contratacións irregulares hai que explicalo dentro e tamén cara fóra cunha rolda de imprensa para que a Academia non se resinta. Esa é a forma de actuar nun país democrático. A solución non é saír nun meio concreto atacando académicos e a propia institución e non aclarando o que se reclama. De todas maneiras, o presidente da RAG ten que esclarecer se as declaracións do secretario están feitas a título persoal ou responden á opinión da executiva.
"Se hai contratacións irregulares hai que explicalo dentro e tamén cara fóra"
-Os académicos que o esixiron van manter a demanda dunha xestión transparente?
Podo adiantar cal é a miña opinión, xa que non hai unha acción conxunta de ningún grupo de académicos. O que fixen na RAG fíxeno a título individual. A resposta depende de como se presenten as cousas Se hai unha renuncia do presidente irá acompañada da renuncia da directiva e tería que facerse o relevo. O secretario está inhabilitado para presidir a Academia e, a verdade, é que neste momento é difícil o relevo. De todas maneiras, a RAG precisa unha xestión transparente.
-Polo "Chamamento polo galego", que vostede promoveu, póñeno no punto de mira das presións para a retirada do recurso contra o decreto.
Trátase dunha historia inventada a posteriori. Cando promovín con outras persoas moi variadas a iniciativa, non tiñamos nin idea do que ía acontecer despois coa Academia. Calquera que lea o chamamento pode ver con claridade que non vai dirixido á Academia, que non está nin citada, senón ao presidente da Xunta, institución á que presionamos. Pedímoslle á Xunta que non leve a Madrid o recurso de casación, mais tamén argumentamos, na propia presentación pública, que estamos a favor dos recursos que se presentaron previamente. Agradecemos aos sindicatos, asociacións e á Academia que se opuxeran desa maneira ao decreto. O que se está a dicir agora é “conspiranoico” puro e duro.
