Unha entrada no seu blogue rulou a través da rede transmitindo a opinión de Xabier Cordal sobre o episodio que leva a Ferrín fóra da Academia. Cordal defende a xestión do seu paso por Tabernas que define cos termos de actualización e compromiso. “A actualización da RAG á altura da era dixital, o ingreso de nomes clave da literatura galega contemporánea, a homenaxe a figuras que representan o talento e a insubmisión coma Lois Pereiro ou Roberto Vidal Bolaño, o compromiso co idioma no que se envorcou a sede de Tabernas, enfrontada nos tribunais coa Xunta de Galicia mentres conseguía máis presenza pública e máis recursos: é todo iso o que vemos desaparecer” defende.
Grupo de asalto
Cordal é contundente ao falar dun “grupo de asalto” ao que responsabiliza de que Ferrín marche da Academia. “O grupo de asalto contra o equipo actual da RAG -porque non só foi a Presidencia que remata hoxe a artífice dunha época- pode mandar en bandexa de prata, a quen corresponda, a cabeza de quen considerou o inimigo a bater. Pero Méndez Ferrín, como afirmou hoxe Manuel Bragado, é un diamante moral; esperamos que non sexan tan torpes como para crerse capaces de luxar nin apenas o máis cativo episodio dun percorrido que engrandecería calquera país e calquera idioma” .
A conxura dos necios
A Cordal dálle palmas na rede Anton Dobao quen, en dúas entradas de facebook deixa clara a súa posición no acontecido na RAG. A primeira cita non é propia. Bota man de Johnathan Swift para afirmar canda el: "Cando no mundo aparece un verdadeiro xenio, identifícase por un sinal: todos os necios se conxuran contra el".
A seguir, a metáfora da caza e escopetas non deixa lugar a dúbidas. “A peza de caza xa foi cobrada. Agora limpan as escopetas. Era maior a peza, pero non a única. A caza continúa. Gardádevos dos engados” sinala Dobao.
No seu blogue “As crebas”, Miro Villar pendura a carta de demisión de Xosé Luís Méndez Ferrín e en só unha frase deixa ver o conflicto interno de Tabernas. “Máis unha vez, outra vítima do cainismo na sociedade da Nación Galega” sinala.
Oportuno e valente recurso
“Melancolía e profunda tristeza” lle provocou a Manuel Bragado, director de Xerais, a demisión dun escritor co que está unido non só con vínculos editoriais senón tamén afectivos. Manuel Bragado valora en varios aspectos a xestión do escritor diante da Academia mais, no seu artigo de defensa no seu blogue Brétemas, sinala de maneira especial un dos temas que saltou a primeiro plano da polemica.“Non se pode esquecer que foi a oportunísima e valente presentación do recurso da Academia contra o Decreto de Plurilingüismo a clave deste periodo no que a entidade intensificou tamén a súa presenza na sociedade galega coma nunca até agora o fixer”.
“Lembraremos sempre a Ferrín como o home que fixo ao pobo galego sentirse parte da Academia. Quen puxo a Acedemia, indiscutibelmente, ao servizo do pobo galego” escribe en Sermos Galiza o escritor Xosé Henrique Rivadulla Corcón. ·”O meu corazón está encollido” engade para preguntarse se “a Academia seguirá sendo a casa de todo o pobo galego, ou volverán ás tebras de tempos pasados”.