8% dos casos de acoso sexual no traballo rexistrados no Estado déronse na Galiza

Ocaso protagonizado polo presidente da Real Federación Española de Fútbol (RFEF), Luis Rubiales, nunha acción contra a futbolista Jenni Hermoso o 20 de agosto en Australia, puxo de novo de actualidade a problemática do acoso sexual no traballo. Un informe anual do Ministerio de Traballo e Seguridade Social, na área de Igualdade e non discriminación por cuestión de xénero, publicado en 2022 con datos de 2021, indicaba que se realizaran ese ano 642 intervencións, 50 delas na Galiza (7,79%). Só un ano antes, as intervencións por este motivo no Estado español foran 485. Estas son, agora mesmo, as únicas cifras públicas existentes sobre este tema posto que a Consellaría de Promoción do Emprego e Igualdade da Xunta da Galiza asegura a Nós Diario que non conta cunha estatística propia para o país, así como tampouco dispoñen dela no eido xudicial as autoridades galegas da Xustiza. Máis denuncias En opinión da técnica de Igualdade da CIG, Ester Mariño, “non é que haxa máis, é que as denuncias están aumentando”. Explica esta situación por entender que “hai máis cultura de menos permisividade de certo tipo de comportamentos”. A “normalización de actuacións no mundo laboral mudou e hoxe xa non se toleran” polo que desde a central nacionalista agardan “que estas cifras se incrementen”. Neste sentido indica que nos gabinetes de Igualdade da CIG atendéronse, desde agosto de 2022, un total de 30 casos na Galiza por acoso sexual no traballo. 12% de estudantes da USC recoñece ter sufrido acoso sexual en internet Para a secretaria de Igualdade de UXT na Galiza, Trinidad Campos, os datos agochan unha realidade que indica a Nós Diario que “hai moita lei e pouco cumprimento da mesma”. Pola súa experiencia, constata que “moitas mulleres teñen que soportar en silencio a invisibilidade neste tema nas empresas e a falta de apoio, xa sexa institucional ou social”. Esta sindicalista apunta que a situación “agrávase cada ano” e non se traslada da mesma maneira na opinión pública “como se fai coa violencia de xénero”. Desde CCOO, a súa secretaria da Muller, Mamen Sabio, constata en declaracións a Nös Diario, que o acoso sexual nas empresas "segue a ser un tema tabú". Porén, sinala que "casos como as denuncias públicas dos últimos días, como a realizada por unha xornalista cando estaba traballando na rúa, indican que algo está mudando e as mulleres xa non aguantamos". Protocolos Un dos problemas que ten a lexislación actual é que “delega moito as actuacións para solucionar estes casos no ámbito das empresas”, asegura Mariño. Porén, lembra que a vítima poder dirixir a súa denuncia pola vía penal ou en inspección de traballo”. Desde a central nacionalista observan que as únicas empresas que contan cun protocolo “son as que están negociando un plan de igualdade, poucas das que están obrigadas e case ningunha das pequenas”. O comité de Xeal retoma as mobilizacións Ademais, a CIG denuncia que “a maior parte dos protocolos son copiados mais non se fan pensando na súa aplicación efectiva polo que logo aparecen denuncias e falla a aplicación”. Mariño pon como exemplo un caso que considera "grave" como foi o que aconteceu en Pescanova onde "malia dicir o protocolo que ten que ser a vítima quen decida o cambio de posto, a empresa decidiu manter o acosador". Desde UXT entenden que se deberían promover “condicións de traballo que eviten o acoso sexual con procedementos específicos para a súa prevención”. A realidade, para Campos, é que “as mulleres teñen grandes dificultades para expresar ese problema e aínda son máis se queren denuncialo”. Esta sindicalista denuncia que as empresas “non contan con espazos de traballo seguros e dá igual o tamaño que teña a empresa, cando están obrigadas por varias leis”. Para Mamen Sabio aínda hai moitas empresas que teñen protocolos "como algo obrigatorio" cando debería servir "de maneira preventiva para que non se chegue a situacións en que teña lugar o acoso sexual". Segundo CCOO, "habería que incidir na cultura de empresa de que se informe sobre a existencia e o significado dos propios protocolos" sobre todo "cunha linguaxe máis sinxela e directa". Alén diso, Sabio asegura que "aínda hai moita tendencia por parte da patronal de falar de denuncias falsas, algo que me parece inaudito e fóra de lugar". Neste sentido, a sindicalista lembra que esa actitude vai ligada á idea de que "sempre temos que ser as mulleres as que demostremos que nos pasou algo grave". Os Maristas aceptan investigar os abusos A resposta a este problema por parte do Goberno galego céntrase, como explican a Nós Diario, “en axudar as empresas, sobre todo ás máis pequenas, a cumprir con estas obrigas, a través da elaboración de guías e mediante formacións específicas que se imparten desde 2022 e nas que xa participaron máis de medio millar de persoas, a maior parte xerentes ou responsábeis das mesmas”. Sinalar as empresas As cifras achegadas polo Ministerio tamén indican que despois das 642 actuacións impuxéronse sancións que sumaron 90.000 euros en todo o Estado español. Non semella unha cifra moi importante e desde a CIG explican a Nós Diario a razón. "A nivel xudicial é verdade que non se piden importes moi altos pola idea que se ten de que non se pense que denuncian por unha cuestión económica, mais para a gravidade das situacións entendo que as multas son insuficientes", considera Ester Mariño. Esta sindicalista indica que "con estas sancións non se soluciona o problema" e máis cando en realidade é "Inspección quen propón unha sanción, o Estado executa, mais as empresas, despois, non están pagando esas multas", agardando que o tema entre nos xulgados. Chaman a declarar como investigados por acoso sexual varios profesores da Escola de Arte Dramática de Galiza "O peor que lle pode pasar a unha empresa é a denuncia pública", asegura Mariño. Por este motivo, desde a central sindical propoñen "nas compañías que teñen casos de acoso sexual ou que teñen entre os seus responsábeis acosadores pasar a visibilizar o que acontece". Co nome en público destas empresas e concentracións nas súas portas "é cando comezan de verdade a tomar medidas serias, cousa que pagar unha multa, por desgraza, a moitas non lles simporta".