As sobremesas do outono

Non hai cousa máis fermosa que as cores que trae a outonía. As follas das nosas árbores lourean e as fragas tínguense dunha gama cromática que vai desde o amarelo até o marrón, pasando polo vermello e o laranxa. E, precisamente, estas cores van marcar a tonalidade do noso froiteiro estes meses. As mazás, as peras, as castañas e as cabazas serán os ingredientes fundamentais para elaborarmos exquisitas sobremesas e encher a noso lar co seu arrecendo. Co frío outonizo chega o momento de acender a cociña de leña e esa caloriña ao sentarse no escano presta moito para gozarmos dunha das sobremesas típicas do outono galego, as mazás asadas. Tradicionalmente, facíanse con azucre e augardente e recibían o nome de papanduxas. En Cangas do Morrazo, chámanlle bochos e énchenas de azucre e de viño branco. Ao longo do noso territorio hai centos de receitas para prepararmos as mazás ao forno e unha das alternativas máis larpeiras é acompañalas de crema de ovo e canela. Alén de cociñalas ao forno, tamén podemos facer outras elaboracións típicas como unha empanada ou torta de follado. Porén, se quixermos preparar unha sobremesa máis sinxela e rápida de facer, a compota é a mellor opción. Ben sexa de mazá ou pera podémola servir nunha cunca e botarlle chocolate por riba e esparexer algúns froitos secos para darlle un toque crocante. Como vedes, a mazá é unha das froitas máis versátiles da nosa gastronomía. No entanto, o froito protagonista desta tempada, sen dúbida ningunha, é a castaña. Os magostos son unha data sinalada no noso calendario. Ademais de facermos as castañas asadas ou cocidas, outra opción é convertelas en fariña e preparar biscoitos, bicas ou madalenas. En Italia a esta fariña chámanlle farina dolce e a súa característica dozura fai que non necesitemos empregar moito azucre nos doces que preparemos con ela, polo que se converte nunha opción máis saudábel. Outra das datas destacábeis no outono é o Samaín e con el chega a tempada das cabazas. Podemos aproveitalas na cociña preparando unhas chulas. Só se precisan ovos, fariña, media cabaza, un pouco de azucre e outro pouco de canela. Nalgunhas zonas teñen forma redonda e noutras son planas, mais das dúas formas están para lambermos os dedos. A lingua, ao igual que as receitas, ten as súas variantes en cada zona. Por iso, lembra que podemos dicir castaña ou bullote e cabaza ou cabazo. As mazás recollémolas das maceiras, maciñeiras, maciras ou mazairas e as castañas dos castiros, castañeiros ou castiñeiros. Sexa como for, a cociña está para comermos a lingua.