O nudismo, o corpo e o consumismo

O naturismo é un movemento moi diverso, que propón a volta ao considerado máis natural. Inclúe ás veces, non sempre, a práctica do nudismo en determinados lugares públicos, así como un estilo de vida que adoita ir aparellado co ecoloxismo, o vexetarianismo, o veganismo… Tamén existe unha especialidade médica chamada medicina naturista, que tenta manter a saúde ou restablecela con medios naturais, sen recorrer a remedios de orixe artificial. Segundo a Federación Naturista Internacional, o naturismo é "unha forma de vivir en harmonía coa natureza, caracterizada pola práctica do nudismo en común, coa finalidade de favorecer o respecto a un mesmo, aos demais e ao medio ambiente". Historicamente, no caso de asumir unha perspectiva emancipadora e revolucionaria, tivo certa vinculación ao anarquismo, de aí que o Naturismo Libertario sexa considerado unha filosofía que xorde a fins do século XIX como reacción á artificialidade da vida moderna, causante da dexeneración da especie humana e da destrución da natureza. Un dos seguidores deste Naturismo Libertario foi o mozo Julio Camba, que nese tempo xa practicaba o nudismo con plena conciencia na praia do Terrón en Vilanova de Arousa, escribía sobre o tema e daba consellos ás persoas nudistas para que o practicasen. Eliseo Fernández e Dionisio Pereira no seu libro O anarquismo na Galiza. Apuntes para unha enciclopedia (Edicións Positivas, 2004) cóntannos que na Galiza o naturismo non se difundiu dabondo, pero si houbo destacados naturistas galegos que desenvolveron a súa actividade fóra do país. Un deles, o coruñés Juan López de Rego licenciado en Medicina na Universidade de Santiago de Compostela, representou ao chamado naturismo médico, foi un dos introdutores do naturismo en España e dirixiu a revista El Régimen Naturalista a partir de 1908. As primeiras sociedades naturistas Quince anos máis tarde, o pontevedrés José Castro, un excepcional divulgador do naturismo, regresou a Galiza dende Montevideo, onde fora un dos fundadores da Escuela Libre Naturista. Naquela altura xorden no noso país as primeiras sociedades naturistas en Ferrol, A Coruña e Santiago, que terán certo auxe na Segunda República, período no que algúns grupos das Juventudes Libertarias coruñesas practicaron o nudismo e o vexetarianismo. Cada ano muda a composición sociolóxica das praias nudistas, a maioría somos persoas maduras que temos esta práctica desde hai tempo Tras a Guerra Civil, o naturismo galego deixou de ter actividades públicas até o período da transición democrática, no que houbo un importante rexurdir, especialmente da corrente nudista, a través da Coordinadora Nudista Ecológico Radical, promovida polo daquela profesor na Facultade de Económicas compostelá Miguel Cancio. En 1983 tivo lugar un feito que mudaría a historia do nudismo acá e acolá do Padornelo: a detención dun grupo de 14 nudistas (homes e mulleres) na praia de Baroña (comarca de Noia), que foron xulgados anos despois e declarados inocentes, xa que logo de múltiples manifestacións en terras galegas e no resto do Estado e dunha considerable recollida de sinaturas, o movemento nudista foi quen de acadar que en 1989 se legalizase esta práctica nas praias de Galiza e de España. Praias "téxtiles" "Malia que a Galiza do século XXI é unha sociedade, en principio, máis libre, hai algo que nos últimos anos chama a atención: a presenza cada vez maior de persoas con traxe de baño en espazos nudistas", recollía Nós Diario nas súas páxinas días atrás. "O nudismo vai a menos. Moitas praias nudistas están sendo invadidas por xente que non fai nudismo...". Como tamén ten denunciado publicamente o escritor Francisco Castro no seu muro de Facebook: "Cada ano este fenómeno das praias nudistas de toda a vida coa xente vestida, vai a máis. Axiña moita xente comezou a comentarme que nas praias que frecuentaban e nas que dende sempre se permitiu o naturismo, acontecía o mesmo. En resumo: as praias naturistas están tomadas agora pola xente téxtil". Eu que son nudista desde os anos 80, concordo co devandito e observo como cada ano vai mudando a composición sociolóxica destas praias. A maioría somos persoas maduras que temos esta práctica desde hai tempo, que acudimos tanto soas como acompañadas, e tamén hai parellas de mediana idade con algunhas crianzas. Porén, o que vai a menos son os grupos de xente moza, que, porén, si se atopan nas praias "téxtiles" lucindo corpos de ximnasio e traxes de baño de moda. Daquela, semella que o actual concepto de vida sa, asociado á comida vexetariana ou vegana e aos paseos controlados, prescindiu non só do nudismo mais tamén dunha proposta máis integral e transformadora, como a do vello naturismo… Ou non?