Os feminismos advirten de que sen servizos públicos non hai igualdade

"Servizos públicos para mellorar a vida das mulleres” é o lema que a Marcha Mundial das Mulleres (MMM) elixiu para encabezar as mobilizacións deste 8-M. “O Día Internacional da Muller interpélanos desde todas as facetas da vida, polo que, este ano, reivindicamos que os servizos públicos son básicos para que poidamos garantir os dereitos das mulleres en moitos aspectos da vida como a educación, a sanidade ou a vida laboral”, explica Ximena González, militante da MMM, a Nós Diario. “Elaboramos un decálogo de reivindicacións interpelando as institucións e os poderes públicos dos que depende a toma decisións que favorezan que as mulleres poidamos exercer os nosos dereitos”, engade. Entre as exixencias que recolle o decálogo, encóntranse a demanda de empregos, salarios e pensións dignas; unha educación pública e feminista; o compromiso da sanidade pública coa saúde das mulleres; a fin da violencia machista e a protección do territorio, entre outras cuestións. Nesta liña, asegura que este ano “falamos de empregos e pensións dignas, de discursos de odio nun momento no que se está a lexislar en relación ás identidades, dunha sanidade pública que garanta o acceso das mulleres á interrupción do embarazo -entre outras cuestións-, e falamos dun ensino no que se inclúa a coeducación como cuestión central dos currículos educativos para avanzar nunha sociedade que deixe de colocar as mulleres nun lugar subalterno dos homes”. O feminismo galego sae á rúa. Coñece todas as mobilizacións convocadas para este 8-M A todas estas cuestións que se inclúen no manifesto que as integrantes da MMM lerán nas distintas mobilizacións que convocan para mañá, engade outra na que fai especial fincapé: a reivindicación dun sistema público de coidados. “Os traballos de coidados sempre recaen nas mulleres, multiplicando as nosas xornadas de traballo, as nosas cargas mentais e incluso as nosas cargas físicas, o que nos impide desenvolver unha vida plena e feliz”, sostén; “cargamos sobre os nosos ombros os coidados das persoas, cando debería ser unha responsabilidade do conxunto da sociedade”, conclúe Ximena González. Os coidados: un traballo invisíbel e gratuíto Pola súa parte, a politóloga e doutora en Ciencias Sociais Luca Chao lembra que, como así o observamos durante a pandemia da Covid-19, “cando os servizos públicos tiveron que retirarse, quen cubriu ese oco foron as mulleres”. “Cada vez que non hai prazas suficientes nas residencias de persoas maiores ou nas escolas infantís, sabemos que esa ausencia vai ser cuberta por unha muller”, mantén Chao. Neste sentido, Ximena González sostén que, nestes momentos, encontrámonos no camiño cara á privatización dos servizos, o que provoca que “todos os coidados estean en mans privadas, convertendo estes traballos nun negocio”. As mulleres galegas cobran de media 4.238 euros menos que os homes ao ano “O sistema capitalista precisa de cantidades inxentes de man de obra gratuíta para soster o seu modelo produtivo”, explica a militante da Marcha. “Para que unhas poucas empresas e persoas poidan lucrarse, fai falta que algúns traballos se fagan gratis, como o dos coidados, que sempre recaen nas mulleres”, acrecenta; “aí é onde o capitalismo fai alianza co patriarcado”. Nesta liña, Ximena González conclúe que “as mulleres estamos coidando eternamente á vez que abaratamos o investimento público que se fai na sociedade” pois o capitalismo “é un sistema depredador que se beneficia de que non haxa servizos públicos fortes”. Chao concorda coas explicacións de González, asegurando que as mulleres son un dos grupos sociais máis prexudicados polo capitalismo. “Nos nichos laborais que nos permite ocupar o sistema capitalista, a fenda é moi clara: seguimos cobrando até 40% menos que os homes”, sostén. Isto demostra que, “o capitalismo nútrese das desigualdades entre homes e mulleres, entre outras moitas, pois estas permítenlle ter man de obra barata e precarizada en sectores laborais esencialmente feminizados”. Así, os traballos de coidados, ademais de non remunerados “tamén son invisíbeis”. “Sen un sistema público a igualdade é imposíbel” Por todas estas cuestións, tanto González como Chao concordan na necesidade de contar cuns servizos públicos eficientes para poder camiñar cara á igualdade de xénero. “Sen un sistema público forte, a igualdade é imposíbel, porque os traballos seguirán recaendo nas mulleres”, sostén a activista da Marcha, quen insiste na necesidade de lograr “un sistema que nos sustente a todas”. Para Chao, a relación entre os servizos públicos e a igualdade resulta “capital”, e sinala que “mañá é o momento de recordar, unha vez máis, que cando se fan recortes nos servizos públicos estase recortando nos dereitos das mulleres”. 'Fronte ao negacionismo, feminismo': a campaña do PSdeG para o 8-M Se ben queda un longo camiño por diante para acabar con esta situación de desigualdade entre xéneros, Chao considera fundamental “a reflexión colectiva sobre as necesidades que temos no ámbito dos coidados e sobre como se pode garantir que se cubran con medios públicos suficientes”. Por outra parte, a politóloga tamén considera que urxe abrir un debate sobre o que denomina “o salario mínimo dos coidados”. “O movemento feminista xa chamou en varios ocasións a reflexionar sobre esta cuestión”, explica. Así, defende que é preciso "pór os medios públicos suficientes a disposición daquelas persoas que desexen coidar”. O colapso dos Centros de Información á Muller Un dos servizos públicos máis prexudicados e desde o que levan moito tempo reclamando máis medios para poder desenvolver un traballo de calidade é o dos Centros de Información á Muller (CIM), dirixidos á atención das mulleres vítimas de violencia de xénero. A directora do CIM de Bueu e presidenta da Asociación de Profesionais dos CIM da Galiza (Asocim), Montserrat González, explica a este xornal que levan denunciando desde hai moitos anos que os CIM están “absolutamente colapsados”. “Ademais de que non cobren o territorio completo”. “Hai moitas baixas de profesionais que non se cobren; son moitos anos traballando en primeira liña e a nosa saúde reséntese”, revela. Montserrat González indica que o persoal destes centros está moi saturado polo traballo, que non se reduce á atención directa ás mulleres, “que é o que debería ser, pois é o espírito polo que se crearon estes centros”. “Non podemos dedicar o noso tempo a tarefas de publicidade e de sensibilización cando o que prima é a asistencia a mulleres que están sufrindo”, asegura. A presidenta da Asocim advirte de que necesitan máis medios humanos e materiais para poder traballar en condicións. “Os CIM son centros públicos [financiados pola Xunta da Galiza], polo que a Administración ten que ofrecer os medios necesarios para podermos traballar; non podemos máis”. A falta de financiamento da Xunta afoga os centros de información á muller Nesta liña, a directora do CIM de Bueu di que “as institucións deberían ser conscientes da situación [dos centros] pois a nosa asociación está en comunicación constante coas Administracións responsábeis”. Engade que o traballo non pode quedar só no 8-M ou no 25-N xa que o resto dos 365 días do ano as mulleres continúan sufrindo violencia, e é necesario daquela levar unha acción permanente. Aliás, critica que todos os centros conten co mesmo orzamento, de 45.000 euros, independentemente do seu tamaño, da localidade, das profesionais que traballen nel ou do volume de mulleres que atendan. “Iso non é viábel”, mantén Montserrat González, quen tamén critica que a falta de persoal provoca que na gran maioría dos CIM as traballadoras cubran varias funcións. “Non pode ser que a directora dun centro sexa tamén avogada ou psicóloga”, conclúe. “Os centros non sobreviven sen persoal”. Ademais de todas estas cuestións, a presidenta de Asocim recorda que o persoal destes centros, un total de 84 en toda a Galiza, tamén se enfronta a outras problemáticas como o feito de estaren a traballar cunha aplicación electrónica “obsoleta”, ou o de non recibiren unha “formación suficiente”. Por todo isto, urxe que se resolvan estes atrancos que levan anos “poñendo enriba da mesa”. 'A nosa voz, o noso espazo'. A Deputación de Pontevedra presenta a súa programación do 8-M Máis de medio cento de mobilizacións polo 8-M Os feminismos convocaron para o día de mañá máis de medio cento de mobilizacións por todo o país para reivindicar a igualdade de xéneros, así como para loitar pola necesidade duns servizos públicos que melloren a vida das mulleres. A Marcha Mundial das Mulleres organizou o groso das mobilizacións da tarde e a CIG fixo o propio, sendo o único sindicato que convocou concentracións durante a mañá da próxima xornada. A Plataforma Feminista Galega e o Feminismo Unitario de Vigo convocou cadansúa.