O conto do Wind Charter

Vén de celebrarse hai uns días en Bilbo o Wind Europe Annual Event 2024, foro de tres días de duración que xuntou políticos, consultores e empresas do sector eólico. No programa do evento –mais ben macroevento– non se pode dicir que tivese un gran peso a dimensión ecolóxica do negocio. Con todo, o que chamou a miña atención foi que co gallo dese acontecemento se asinase o chamado Wind Charter español. Este Wind Charter español trae causa, segundo se relata no seu propio texto, de que en decembro de 2023 o Estado español, xunto con outros 25 Estados e o sector eólico europeo, subscribiron o European Wind Charter, "que visibiliza o compromiso conxunto para conseguir unha cadea de valor eólica na Unión Europea, resiliente, sostible e competitiva, que proporcione seguridade de subministro e que conte coas capacidades e condicións axeitadas que permitan avanzar ao ritmo que require a transición enerxética no ámbito da Unión". A carta eólica O Wind Charter español, subscrito polo Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico (Miteco) e pola Asociación Empresarial Eólica, concreta as liñas de actuación definidas no European Wind Charter, definindo seis liñas de actuación, subdivididas, á súa vez, en obxectivos concretos ou tarefas concretas. Non imos reproducir aquí o contido íntegro desas liñas, mais si quixera determe nos niveis de concreción e de claridade das mesmas. Alúdese, por exemplo, á "identificación e promoción por parte do sector das mellores prácticas", ou a "seguir avanzando en incrementar a coordinación e capacidade integral das administracións públicas", ou a "facilitar a previsibilidade da oferta e a demanda e unha absorción mais gradual e ordenada por parte da cadea de valor coa escalada dos fitos administrativos a cumprir". É preciso que a produción de enerxías renovables dote de recursos financeiros a sanidade, a educación e os servizos sociais A verborrea mete medo. Cando vin o documento veume á cabeza un papeliño que rulaba cando eu era neno. Era un folio dividido en catro columnas, con frases soltas en cada unha delas. Collendo unha frase de cada columna, da primeira á cuarta, podíase botar falando todo o día sen dicir nada. Na época aquel invento foi moi celebrado, vendido como unha especie de salvavidas para dar discursos políticos nunha época na que a política espertaba do coma de 40 anos. E velaí que agora todo indica que o Ministerio e a patronal referida, en desenvolvemento do anteriormente decidido na Europa dos mercachifres, deben pensar que a que está en coma é a cidadanía, á que lle pretenden vender o Wind Charter de catro columnas, en ningunha das cales se fala con claridade de que o primeiro debe ser a salvagarda do medio no que todos vivimos, e o segundo, que hai que pasar por caixa, que polo aproveitamento dos recursos naturais, que son da colectividade, hai que pagarlle á colectividade, é dicir, ao Estado. Os cartos, maldito problema. Retorno social O presidente da patronal eólica española falou hai uns días da necesidade de traballar con sensibilidade cara á realidade das persoas, e de establecer diálogos sen deixar a ninguén atrás. Tal cal o que está a acontecer aquí en Galiza, sensibilidade e diálogo en estado puro. En calquera caso, non se me ocorre mellor mostra de sensibilidade que poñer dunha vez enriba da mesa a necesidade de que esa produción de enerxías renovables na que somos potenciais campións do mundo sexa a solución para dotar de recursos financeiros á sanidade, á educación e aos servizos sociais. O conto da leiteira da potencial industrialización do país, dos miles de postos de traballo, que onde dicimos dous mil podemos dicir cinco ou seis mil, está moi ben para os especuladores e para as almas cándidas, pero non para afrontar as necesidades do día a día. Vai sendo xa hora de que os asinantes de Wind Charters se espilan. Xa veremos como se vai desenvolvendo nos próximos meses a implantación de proxectos de enerxías renovables. Pero ben lle iría ao sector eólico e ás Administracións, á de aquí e á do Estado, situarse na realidade. Non é que aquí en Galiza estean os ecoloxistas dando a matraca, nin que o demo con cornos e rabo teña tomado o Tribunal Superior de Xustiza. Se o queren ver así, adiante. Pero deberían considerar, por exemplo, que recentemente o Consello de Estado francés, perante a súa Decisión número 465036, anulou todas as disposicións do protocolo de medición da contaminación acústica, co efecto de que proxectos eólicos autorizados e non construídos teñan que volver a avaliarse ambientalmente. Considerou o Consello, ademais, que ese protocolos non se tiñan sometido á participación pública. Xa ven, en todos os lados se cocen fabas. Mesmo en Francia.