Un Goberno eficiente

Discrepo da oposición. Discrepo sobre todo do BNG. Non, non é certo que Afonso Rueda e o PP non teñan programa político. Non só o teñen moi ben elaborado, senón que, como afirmou o presidente da Xunta, aplícano con dilixencia. Tamén é mentira que non saiban gobernar. Eu diría que o fan moi ben, pero quedarei en que son moi eficientes. Os conselleiros coñecen non só o vieiro a seguir, senón tamén como acadar os obxectivos marcados. Apóianse nuns cargos da administración moi experimentados para executar as súas políticas e nuns especialistas xurídicos que elaboran leis ás que non se lle poden pór eivas legais. Pero, se o precisan, non cumpren as súas propias leis, como no caso dos medios públicos, ou nas axudas aos medios privados. Os medios son o brazo armado da súa política, que até logrou suxeitar a maioría dos empresarios autóctonos mentres favorece as multinacionais. Sanidade e educación Logo de someter os intereses galegos, mesmo dentro do partido, Núñez Feixoo retorna a Galiza para comezar a súa carreira reprivatizadora. A diferenza con outras dereitas radica en que os do PP poñen a nosa economía en mans de empresas foráneas Hai que lembrar a privatización do Instituto Galego de Medicina Técnica e as súas consecuencias: as seis mortes por asperxilos no hospital Meixoeiro de Vigo. O seguinte paso sería remudar totalmente o proxecto do bipartito do hospital Álvaro Cunqueiro para favorecer os intereses privados aos que primeiro lles financiou a súa construción e logo lles entregou a súa xestión. Hoxe, a privatización sanitaria avanzou tanto no financiamento dos servizos como nos equipamentos tecnolóxicos. 80% dos orzamentos da sanidade privada proceden da Xunta. A isto hai que engadirlle os 457 euros que pagamos cada cidadán ao ano por servizos que non recolle a sanidade pública. Outro tanto pasa co ensino, a outra gran pata privatizadora que, coa sanidade, leva a maioría dos orzamentos da Xunta. Dous datos: o investimento no ensino público é o máis baixo das 17 comunidades; a transferencia aos centros educativos de titularidade privada aumentou un 44% nunha década. Enerxía e medio ambiente Poñen toda a súa gobernanza para favorecer os intereses privados. Non é de estrañar, tratándose dun partido de dereitas. Non enganan a ninguén. Lean, como dixo Afonso Rueda, o seu programa. A diferenza con outras dereitas radica en que poñen a nosa economía en mans de empresas foráneas. Aí está o desmantelamento do Plan eólico do BNG para pór o noso vento en mans das grandes corporacións eléctricas. Aí está a ampliación, sine die, das concesións dos encoros que caducaron e o incumprimento das leis medioambientais. Aí está a ampliación da concesión da AP-9, que todos pagamos. E, aparece, como exemplo de manual da venda a intereses foráneos, Altri. A gran pasteira, exemplo de libro dunha industria de enclave. Tampouco é certo que a maioría das políticas ideolóxicas que impulsa o PP en Galiza sexan por motivos electorais. Nada máis lonxe da realidade. Realizan unha política equiparábel á de Vox, pois estaba no seu ideario moito antes da aparición electoral da extrema dereita. Memoria e lingua Non, o PP non necesitou a Vox para igualar o franquismo coa democracia ou para negarse en Galiza a unha Lei da Memoria Histórica ou para mostrarse en contra, nun principio, da recuperación dos bens de Franco. Pero se algo define agora o Partido Popular galego e o presidente Alfonso Rueda é a súa política lingüística. A proclama da "imposición do galego" non foi unha arroutada electoral, senón unha idea saída da fábrica da FAES dun gran calado político aínda non estudado axeitadamente polos dirixentes das nosas institucións culturais. Tentamos parar o Decreto de bilingüismo con mediacións con destacados dirixentes do PP, como Xosé Manuel Barreiro e Xosé Luís Baltar, reuníndoos con Carlos Aymerich (BNG) e Francisco Cerviño (PSOE). Derrotado o sector galeguista na Executiva do Partido Popular, tiven acceso a un documento clarificador da pretensión final de Núñez Feixoo e Afonso Rueda: que as novas xeracións rexeitasen o galego. O documento, recollendo un texto de Tomás y Valiente, razoa así: "Apréndese mal e con rancor unha lingua imposta. A que sexa. Como a lingua conforma a nosa mente, se hai resistencia mental, como pasa contra o que a calquera se nos impón, en troques de aprendela, o rexeitamento pode triunfar nunha destas maneiras, ou en ambas: ou ben dificultado a aprendizaxe de xeito que faga falta máis esforzo e máis tempo, ou ben xerando malestar e aínda odio contra aquilo que se impón e contra os que o impoñen". Vemos así como a autonomía serviu para asentar o proceso colonizador. O problema non son as portas xiratorias, senón as de entrada.