Xa imos na 30 Mostra

Comezamos o mes pasado unha nova colaboración mensual dende a Asociación de Gaiteiros e Gaiteiras Galegas (AGG), nesta sección que chamamos “Porfiamos”, escribiremos membros da Xunta Directiva debullando contidos arredor da nosa música e baile patrimoniais. Ninguén pode negar que somos unha nación que existe a través do idioma, tamén o noso xeito de tocar e bailar nos xungue á Terra dende tempo inmemorial, e aquí seguimos. Hoxe remontámonos 30 anos atrás lembrando como fomos tecendo a necesidade de organizar unha xuntanza das xentes que comezabamos a dedicarnos a facer instrumentos musicais nos anos 90, pero non só queríamos xuntarnos os artesáns ou luthiers, queríamos que fose unha cita anual onde os novos fixésemos un chamamento para que viñesen a Pardiñas (Guitiriz) os vellos artesáns, os obradoiros-escola que había no país (Lugo, Ourense e Vigo) e tamén todas as xentes que formaban parte do que daquela se deu en chamar mundo da gaita ou da música tradicional. Marcámonos o obxectivo de que a Mostra fose unha cita de exaltación da música, baile e tradicións populares galegas de xeito espontáneo para os alí presentes. Fixémolo porque non había na Galiza ningunha feira de artesáns de instrumentos, e porque nos parecía fundamental que tivésemos relación, e contribuír a facer gremio nunha das actividades artesás con mais historia e identidade diferencial que temos, e que case nunca se explicita como tal. Collemos o coche do pai e comezamos a percorrer Galiza de punta a rabo, dende a Ribeira de Piquín ata Vigo, pasando por Compostela, Monforte, Lugo, Redondela, Cambados… Visitamos persoalmente un por un os 13 artesáns que levamos á primeira Mostra. Aínda que poderíamos falar por teléfono con eles, decidimos ter unha conversa persoal para saber se de verdade era necesaria esta feira ou era unha tolería duns rapaces de vinte e poucos anos que pensaban que podería ser moi útil. A resposta foi moi ilusionante, todos querían saír do obradoiro e non só compartir o seu traballo co público senón que tamén viron unha oportunidade para darse cita artesáns, músicos, bailadores e poder compartir coñecementos, avances, problemas, materiais, ideas... e tamén tomar unha xuntos e facer daquela xuntanza unha feira e festa normalizada, sen complexos, unha festa en galego. No programa, fixemos un pregón inaugural que deu Xosé Seivane, un pregón de clausura que deu Luciano Pérez, artellamos un escenario para espontáneos, un baile popular co grupo Treixadura e fixemos un seminario de baile, para que a xente aprendese as cousas básicas do noso baile e puidese experimentar o bailar ao solto unha muiñeira ou unha xota. Parecíanos que o baile na xente moza tiña que saír ás festas e non só quedar reducido a representacións folclóricas. Este ano celebraremos a mostra número 30, a máis lonxeva feira de luthiers que se celebra sen interrupción na península. Andamos argallando de facer algo especial, ide reservando a primeira fin de semana de agosto.