VIVID Consort: sinxeleza e perfección inspiradoras

Da serie de retratos de mulleres músicas é a quenda das integrantes do VIVID Consort. Para falar delas sentencio que, se por un acaso volvese eu aos meus anos de adolescencia e tivese presenciado un concerto deste conxunto de mulleres frautistas aparcaría, sen dúbida, todo o que eu viña facendo en música, para dedicarme por completo á frauta de bico. Isto foi o que pasou pola miña cabeza ao ver por vez primeira un dos seus vídeos promocionais, hai xa catro anos. A sutileza, elegancia, beleza, case perfección na interpretación, unida a unha excelente posta en escena, fresca e desenfadada, lonxe dos estereotipos máis comúns da música académica, ían da man dun evidente rigor e madurez artística. Todo adobiado cun virtuosismo refinado e, ao tempo, vizoso, ardente, pousado sobre unha desbordante pero limpa, precisa e velocísima ornamentación. Estas tres mozas, orixinarias de Austria e Taiwán, iniciáronse na música antiga durante os seus estudos na Universidade das Artes de Viena. Desde o seu primeiro concerto, en 2015, xa non pararían, desde Europa até o extremo Oriente. Mais a súa actividade desenvólvese ao tempo noutros ámbitos, como o da música contemporánea e experimental, a composición ou a docencia. Ser multiinstrumentista é, ademais, algo consubstancial, hoxe en día, á carreira das artistas que se moven con soltura a cabalo entre estilos musicais variados, formacións de cámara e orquestrais. Frautas, óboe, fagot, viola de gamba, canto, altérnanse nos seus proxectos, mostrando unha absoluta solvencia. Hai varios anos, o conxunto actuou na igrexa de San Martiño de Foz, nun -para os estándares da música clásica- multitudinario concerto. No pasado ano, participaron tamén no proxecto, Chegar a Galicia, chegar ao mundo. Desde entón, a lírica medieval galega forma parte xa dos seus programas de concerto. No pasado marzo, as tres mozas convídanme a cear. Testados os virus da pandemia, reunímonos na tarde dun venres na casa de Chistine, nun antigo edificio da rúa da Mariahilf, en Viena. Shen-Fang cociñou un prato oriental de fortes sabores. Conversamos sobre as súas vidas, os seus proxectos, o seu debut hai seis anos, nun concerto privado celebrado nesa mesma habitación, das ganas irrefrenábeis de facer música xuntas, de explorar repertorios, sen máis fin que tocar e pasalo ben, da situación do mundo das artes, cancelada toda actividade artística en Austria desde hai meses, dos prexuízos contra as mulleres na música, da música como indicador da prosperidade dun país. Os sucesivos confinamentos que tiveron lugar en Viena desde marzo do ano pasado non apagaron as súas ganas de seguir creando. Nos últimos meses saíu á luz o vídeo promocional do concerto que tería lugar en febreiro na Musikverein, xunto co laudista David Bergmüller, tamén cancelado. Unha delicadísima homenaxe a John Dowland, unha pequena obra de arte en si mesma feita con total ausencia de artificios, Can She Excuse My Wrongs. Pronto volverán a Galiza. Recomendo seguirlles a senda. Son para min mulleres que, verdadeiramente, inspiran.