Só por hoxe, poesía

Querido lector ou lectora, quero que saibas que a partir de agora, escribirei como verso libre todo este espazo que me deixa Nós Diario. Un verso sen cancela nin forma, un verso de rítmica empuñada. Decidín que así sería porque creo que merece a pena darlle espazo e colo á poesía, aínda que sexa unha pequena enseada entre a prosa que atopamos no día. Chamádeme inxenua, e desculpade se ao principio non sae ben, pero supoño que debe ser, como cando unha intenta aprender a regueifar. Aire / Caamaño e Ameixeiras / / Segell Microscopi / 2021 / Once pezas / 12 euros) Nesta ocasión quixera celebrar dous discos acabados de chegar, Aire! De Caamaño e Ameixeiras, e o de Baiuca, Meigallo. Non podo estar máis abraida pola creatividade destes dous proxectos. O primeiro, o Aire!, da man de dúas mulleres talentosas, está cargado de sorpresas tan fermosas como a voz de Silvia Pérez Cruz, nesa versión do "Maneo de Cambre". Había fame dunha música así. Había ganas de poder abrazar unha música así. Ao longo dos once cortes do disco, achéganse os sons do violín e o acordeón ben complementados por artistas invitados como: Fetén Fetén, Abraham Cupeiro, Carola Ortiz, Apel-les Carod, Xabi Lozano… Escoitado en conxunto, Aire! dá a sensación de estar nun salón de baile, nalgún sitio entre Macondo e Compostela. Podes atopalo nas plataformas dixitais, pero non me gustaría que perdeses de ver o fermoso deseño que, outra vez, levou a cabo, Nébeda Piñeiro. Embruxo / Baiuca / Raso / 2021 / Dez pezas / 18 euros (vinilo) Cambiando de póla, pero levando da man a música tradicional chegou tamén nesta primavera Meigallo, o segundo LP de Baiuca. Neste novo traballo, Alejandro Guillán recombina as voces formidábeis das pandeireteiras Lilaina nunha mestura electrónica de sons puramente virtuosos. Á memoria veñen melodías dos gaiteiros das romarías, naquelas festas que non tiñan fin, nesta ocasión da man do gaiteiro Cristian Silva. Quero destacar a colaboración de Rodrigo Cuevas, que coa súa voz doce e discreta, consegue unha forza imparábel en "Veleno". A revisión "electro-tradi" de Baiuca é moi necesaria, e consegue actualizar sen medo toda a linguaxe propia que teñen as nosas músicas de raíz. Mención especial para o polifacético Xosé Lois Romero, que colabora nas percusións en directo tamén, e que consegue estar sempre na vangarda da tradición. Na mestura está o motor que nos fai avanzar. Estes dous traballos son mostra de que é así. Abrirse a novos misterios, meigallos e ritmos é unha das formas coas que lle podemos dar á música unha perspectiva universal. Todo isto feito con criterio, respecto e cariño cara ao noso. Non se trata de copiar e pegar, trátase de dotar de personalidade un novo discurso musical e tanto Baiuca como Caamaño e Ameixeiras son quen de facelo con solvencia.