Retrato dunha época e proba de compromiso

Foron días dunha intensa creatividade tamén no eido da música. Iniciativas como o "concerto expansivo", con actuacións ao longo de todo o país, demostraron que a imaxinación e a inspiración non eran incompatíbeis coa carraxe e o espírito crítico. En pouco tempo, vinte e catro artistas e bandas foron quen de sincronizarse para xuntar, de maneira completamente desinteresada, outras tantas pezas para un disco que tiña como obxectivo que non se esquecese a catástrofe nin a ultraxe que supuñan a desidia e a incompetencia das autoridades á hora de facerlle fronte. Puxéronse de acordo artistas de estilos e procedencias tan dispares -folk, rock, pop, electrónica...- como Carlos Núñez, Luar na Lubre, Xosé Manuel Budiño, os Diplomáticos, Susana Seivane, Anxo Pintos E Alfolíes, Toñito De Poi e Quim García, Carlos Jean, Los Piratas, Siniestro Total, Luz, Víctor Coyote, Juan Rivas, Uxia e Rodrigo Romaní, Fía Na Roca, Na Lúa, Fuxan os Ventos, Pancho Álvarez, Emilio Cao, Treixadura, Os Cempés, The Killer Barbies, Kannon e Los Suaves. Mais o esforzo non quedou exclusivamente nos músicos: o disco viña acompañado por textos de Manuel Rivas, X. L. Méndez Ferrín, Suso de Toro e Ana Romaní, e contou coa participación, no concepto gráfico, do estudio de deseño de Barro, Salgado e Santana. Calcúlase que uns trescentos profesionais traballaron voluntariamente para sacar un álbum xa convertido nunha xoia: músicos, autores, intérpretes, coordinadores, produtores, estudios de gravación, compañías discográficas, avogados, fabricantes, impresores, escritores, deseñadores, fotógrafos e medios de comunicación coordinaron esforzos para que Marea de música se distribuíse xunto a diversas publicacións ao prezo simbólico dun euro. O recadado foi directamente ás arcas de Nunca Máis. O disco, ademais de ser unha proba do potencial creativo e organizativo do sector da música, e da extraordinaria rapidez e precisión con que se contestou ao desleixo que provocou a catástrofe do Prestige, segue funcionando como un escaparate certeiro do panorama musical daquela época: lembrar os tempos en que Alfolíes permanecía activo, escoitar o produto da asociación entre Toñito de Poi e Quim García, asistir aos puntos de xenialidade de Víctor Coyote ou recuperar aos Killer Barbies son outros dos alicientes que este disco único ofrece a quen se poida facer cunha copia.